■
(Rodzina: Oleaceae - oliwkowate)
Liczy 7 gatunków. Krzewy. Liście nakrzyżlegle. Rośliny jednopienne.
Owoc - torebka.
Rozmnażanie: najczęściej stosuje się sadzonkowanie w VII VIII (sadzonki zielne) lub na wiosnę (sadzonki zdrewniałe). Ukorzeniają się łatwo.
Występowanie: kultywar; wprowadzony do uprawy w 1906 roku przez szkółkę Spath. Mieszaniec F. suspensa Vahl. i F. viridissima Lindl. Jedna z wielu odmian.
Wzrost. Krzew do 3 m wysokości i szerokości. Pędy początkowo wyprostowane, potem łukowato przewisające. Korona gęsta.
Pąki. Oddzielnie kwiatowe i liściowe. Kwiatowe najliczniej na jednorocznych i dwuletnich pędach.
w
liście. Sezonowe, pojedyncze, podtużnielancetowate (8-12 cm długości), w górnej części pilkowane. Na silnych pędach także 3-listkowe. Jesieni,) i /asami żółte lub brązowawe; niekiedy bez przebarwienia.
Kwiaty. Ciemnożółte, duże, do 3,5 cm średnicy, przed liśćmi; wyjątkowo nblite kwitnienie w IV—V.
System korzeniowy. Płaski, mało rozgałęziony; korzenie mięsiste.
Wymagania: gleba przeciętna, najlepiej zasobna i nie za sucha. Stanowisko słoneczne, ciepłe. Dobra odporność na mrozy, choć młode rośliny mogą przemarzać. Wrażliwe na suszę. Dobrze znoszą konkurencję korzeniową drzew. STREFA 5B
Walory dekoracyjne i zastosowanie: popularny krzew kwitnący wiosną - symbol wiosny. Atrakcyjne szczególnie krzewy wolno stojące ze względu pokrój. Poza okresem kwitnienia mało atrakcyjny. Podstawowy krzew dla zieleni miejskiej, parków oraz ogrodów. Stosować pojedynczo lub w luźnych grupach (nie sadzić zbyt gęsto), najlepiej na tle roślin iglastych. Dobrze komponuje się z porzeczką krwistą (Ribes sanguineum), tawułami (Spiraea wanhouttei, S. 'Gre-fsheim'), pigwowcami (Chaenomeles). Ciekawie wygląda gęsto podsadzony cebulami szafirków (Muscari). Nadaje się także na formowane żywopłoty. Zaleca się co 2-3 lata (po kwitnieniu) wykonać cięcie prześwietlające, usuwając u nasady pędy starsze i chore. Uważana za jedną z najlepszych odmian.
12!)