rosliny6

Kwiaty. Do 4-5 cm średnicy, żółtawozielone z pomarańczowymi przebar-wieniami wewnątrz, przypominające kształtem tulipany. Pojawiają się w VI—VII na w pełni ulistnionych drzewach.

System korzeniowy. Typu sercowatego, bardzo szeroki, potrzebuje dużo przestrzeni do wzrostu; korzenie mięsiste, wrażliwe na uszkodzenia.

Wymagania: preferuje gleby żyzne, głębokie, przewiewne i od świeżych do wilgotnych. Odczyn najlepiej od kwaśnego do obojętnego. Stanowisko słoneczne - najlepiej ciepłe, osłonięte. Odporny na mrozy. Gałęzie podatne na złamania, zwłaszcza w dni wietrzne, po deszczach. Drzewo sadzone jesie-nią źle się przyjmuje, dlatego najlepiej sadzić wiosną, w momencie rozwijania pąków. Wrażliwe na zasolenie i ubicie gleby. Słabo rośnie w warunkach miejskich. STREFA 6A

Walory dekoracyjne i zastosowanie: jedno z najokazalszych drzew sadzonych w dużych ogrodach i parkach. Sadzić pojedynczo na dużych przestrzeniach w dobrych warunkach glebowych. Atrakcyjne zabarwienie jesienne liści, które można dodatkowo spotęgować sąsiedztwem przebarwiających się na czerwono drzew, np. ambrowca (Lięuidambar) czy dębu czerwonego (Ouercus rubra). Kwiaty ciekawe, ale słabo widoczne wśród liści.

RODZAJ: Lonicera - suchodrzew i wiciokrzew

(Rodzina: Caprifoliaceae - przewiertniowate)

I ic/y okoto 180 gatunków. Krzewy (suchodrzewy) i pnącza owijające się pędami (wiciokrzewy). Liście nakrzyżlegte, zwykle calobrzegie. Rośliny jednopienne; kwiaty u krzewów krótsze, u pnączy dłuższe. Owoce - jagody.

Rozmnażanie: gatunki przez wysiew nasion wiosną po stratyfikacji. Ponieważ lonicery krzyżują się tatwo, nasiona muszą pochodzić z izolowanych roślin. Najczęściej jednak stosuje się rozmnażanie wegetatywne przez sadzonki zielne lub /drewniate.

1’ODRODZAJ: Lonicera - suchodrzew

Gatunek: Lonicera tatarica L. - suchodrzew tatarski

EE ⁰⁷

— to

=E ^1X5

==

~ CNI

=r in

Występowanie: od środkowej Rosji po Chiny.

Wzrost. Wyprostowany, gęsty krzew do 3-4 m wysokości. Z wiekiem bardziej szeroki, ale zawsze zwarty.

Kora. U nasady starszych pędów szara i zluszcza się. Na pędach często pąki nadlegte (kilka pąków ułożonych jeden nad drugim).

Liście. Sezonowe, pojedyncze, eliptyczne lub lancetowa te, 4-6 (9) cm długości, sinozielo-ne, obustronnie nagie. Bardzo wczesny rozwój wiosną; jesienią bez przebarwienia.

Kwiaty. Do 2 cm długości, po 2 na wspólnym trzonku (hypopodium) w kątach liści: od białych do czerwonych: w V—VI.

163