Warzywnictwo062

uzyskuje się z korzeni o średnicy od 3 do 6 cm. Według źródeł niemieckich większe korzenie mają skłonność do tworzenia kilku stożków wzrostu i kilku małych bezwartościowych główek. Z korzeni zbyt małych wyrastanie główek jest nierównomierne i ich wielkość jest mniejsza. Dla uzyskania równomiernego wykształcenia główek należy wybierać do każdej partii pędzenia korzenie o jednakowej średnicy. Rozwidlenie korzeni nie ma natomiast wpływu na jakość główek. Najlepszej jakości główki wytwarzająsię w temperaturze pędzenia od 15 do 20°C. Ważna jest przy tym temperatura zarówno podłoża, jak i powietrza. W zbyt wysokiej temperaturze główki są luźne, chociaż szybciej dorastają do dojrzałości zbiorczej. W zbyt niskiej temperaturze główki rosną bardzo wolno.

Przy niedostatecznej wilgotności podłoża liście tracą delikatność i kruchość, a tempo wzrostu główek jest również zbyt powolne. Cykorię pędzi się w ciemności. Światło powoduje zazielenianie liści na główce, przez co pogarsza się jakość i smak (występowanie goryczki). Gorzki smak cykorii powodują glikozydy laktucyna i laktukopikryna.

Aktualnie w uprawie znajdują się odmiany cykorii sałatowej charakteryzujące się zdolnością tworzenia zwięzłych główek bez przykrywy z ziemi. Odmiany te wymagają uprawy w całkowicie ciemnym pomieszczeniu oraz ściśle regulowanej temperatury powietrza i podłoża. Pędzenie następuje w kontenerach z przepływającą wodą.

ENDYWIA

Opis botaniczny

Endywia jest rośliną o stosunkowo krótkim okresie wegetacji. System korzeniowy składa się z cienkich korzeni włóknistych, prawie pionowo wrastających w głąb ziemi. Główna masa korzeni dorasta do głębokości 20 cm, natomiast pojedyncze korzenie osiągają długość 130 cm, a w suchej glebie nawet 160 cm.

Łodyga endywii jest w fazie wegetatywnej silnie skrócona o gęsto osadzonych liściach ułożonych w rozetę. Pod względem morfologii blaszki liściowej endywia dzieli się na dwie odmiany botaniczne. Endywia o liściach szerokich, falistych (var. latifolium) jest zwana eskarioląlub skariolą, natomiast o liściach kędzierzawych (var. crispum) zwana jest kędzierzawą lub mchową. Liście endywii mają charakterystyczny gorzkawy smak, powodowany obecnością wielocukrowca inuliny. Smak można poprawić, stosując bielenie liści.

W fazie generatywnej łodyga wydłuża się w pęd kwiatostanowy, który dorasta do wysokości 50-125 cm. Kwiaty są małe, niebieskie, zebrane w koszyczki, owadopylne. Spotykane jest także samozapylenie. Owocem jest niełupka.

Endywia jest rośliną dnia długiego i klimatu umiarkowanego. Uprawiana latem wyrasta w pęd kwiatostanowy przed wytworzeniem rozety liściowej właściwej wielkości.

62