rosliny1

(przypory). Wzrost szybki. Docelową wysokość osiąga po 75 latach. Żyje do 250 lat.

Liście. Wyraźnie asymetryczne u nasady, jajowate, podwójnie pitkowane, spodem delikatnie owłosione. Prawie brak nerwów 2. rzędu (charakterystyczne). Jesienią żółte.

Owoce. Małe, płaskie, kuliste lub jajowate, brzegiem orzęsione, osadzone na długich szypułkach. Orzeszek osadzony centralnie. Dojrzewają bardzo wcześnie - w V.

System korzeniowy. Głęboki; wytwarza odrosty korzeniowe.

Wymagania: preferuje gleby głębokie, zasobne i świeże lub wilgotne, najlepiej lekko kwaśne lub obojętne. Zadowalająco rośnie także na średnio suchych siedliskach. Znosi okresowe zalewanie. Stanowisko słoneczne lub półcieniste gatunek ciepłolubny. Odporny na mrozy i działanie silnych wiatrów. Mało podatny na chorobę wiązów, zwłaszcza w optymalnych siedliskach (wystarczająco wilgotnych). STREFA 5A

Walory dekoracyjne i zastosowanie: atrakcyjne jesienne przebarwienie. Dobre drzewo do sadzenia pojedynczo lub w małych grupach w parkach w dostatecznie wilgotnych siedliskach. Dobre także do osłon przeciwwietrz nych oraz kształtowania stref brzegowych lasów. Nadaje się również na for mowane żywopłoty i szpalery.

Gatunek: Ulmus minor Mili. emend. Richens. - wiąz polny (wiąz pospolity)

Występowanie: Europa, północna Afryka i zachodnia Azja. Gatunek krajowy. Mniej pospolity niż poprzednie gatunki. W lasach i na suchych, najchętniej wapiennych zboczach.

Wzrost. Duże drzewo do 20-30 m wysokości. Korona gęsta, pień krótki, konary prosto rosnące, z wiekiem rozłożyste. Na słabych glebach często for my krzaczaste, kserofityczne. Wzrost szybki. Żyje 300^100 lat.

Kora. Wraz z pędami mniej lub bardziej pokryta naroślami korkowymi zwłaszcza na suchych stanowiskach.