SAM31

Blok przedsionkowo-komorowy I stopnia Dissodario Jimnwnn/nf pnmi gradu* (First-Dcgrcc A V Błock)

ul_	4_JL_	■lilT	t .	ł	_JL_	l
							• ■ - ^ni—

\-m-7r-r-T' r~

CTlramt

-trr

Jest on wynikiem przedłużenia czasu przewodzenia przedsionkowo-komorowego. Każde pobudzenie przedsionkowe dociera jednak do komór (w przeciwieństwie do bloku a-v II i 111°). Typowym miejscem wydłużonego przewodzenia jest węzeł a-v, rzadziej pęczek Hisa i jego odnogi. Może występować u osób z przewagą ukł. parasympatycznego, jednak najczęściej jego przyczyną jest miażdżycowe u szkód z. m.s., zapalenie i zawał serca, wpływ leków (glikoz. naparstnicy, beta-blokery). Kryteria

I. Odstęp PQ wydłużony powyżej 0,20s.

Blok przedsionkowo-komorowy □ stopnia Dissodcno 3tno\-cmricul3ris secundt grmdus (Sccond-Dcgrcc A V Błock)

Blok a-v II * typ /- Wenckebacha (Mobttz I)

1-		-i ■■		1	zir i r rrjjht ir I

Blok a-v//" typ II-Mobnza (Mobttz II)

Charakteryzuje się okresowym zablokowaniem przewodzenia pobudzeń z przedsionków do komór. Miejscem blokowania przewodzenia w bloku a-v 11° typu I jest węzeł a-v, rzadziej pęczek Hisa, a w bloku a-v II* typu II pęczek Hisa lub bardziej dystalne części ukł. przewodzącego. Najczęstsze przyczyny to zawał, zapalenie lub miażdżycowe uszkodzenie mięśnia serca.

Blok a-v II typ 1-Wcnckcbacha (Mobitz II - Kryteria;

1.    Stopniowe wydłużenie odstępów PQ.

2.    OkresoweAvypadanie zespołów QRS.

3.    Najkrótszy odstęp PQ po wypadnięciu zespołu QRS.

4.    Najdłuższy odstęp PQ przed wypadnięciem zespołu QRS.

Najczęściej stosunek zalamków P do zespołów QRS wynosi 3:2 lub 43.

Blok a-v 11°. typ 11-Mobitza (Mobitz II) - Kryteria;

1.    Stały odstęp PQ.

2.    Okresowe wypadanie zespołów QRS.

Stosunek zalamkóu P do zespołów QRS może wynosić 32, 4J, J4 w przypadku przewodzenia w stosunku 2:1 (wypadanie zespołu QRS po co drugim zoI—Ulm F). 3 I lub większym miutmwwy jest blok 1P zaawansowany.

36