Scan10127

Pol [W1 - moc tracona na opór olejenia (przepływu, rozbryzgu).

Moc tracona w łożyskach ślizgowych, gdy przekładnia łożyskowana jest w łożyskach ślizgowych (dla jednego łożyska)

^Pl = R [W] (8-^U)

gdzie:

R fN] - reakcja wypadkowa w łożysku, n [1/min] - obroty wału,

- współczynnik tarcia w łożysku; współczynnik tarcia w łożysku ślizgowym zależy od rodzaju tarcia (mieszane, płynne itp.), d [m] - średnica czopa łożyska.

Moc traconą w łożyskach tocznych można dla małych przekładni zaniedbać gdyż jest znikoma w stosunku do mocy traconej w zazębieniu.

Moc traconą w zazębieniu można wyznaczyć:

P_z = %,2 P_n y²-f    LWI    (8.12)

gdzie:

y - współczynnik wysokości zęba,

Zi - liczba zwojów ślimaka, u > 1,0 - przełożenie przekładni,

P_N [W] - moc nominalna przekładni, p - współczynnik tarcia w zazębieniu.

Współczynnik tarcia w zazębieniu zależy od wielu czynników. Zależy głównie od materiałów ślimaka i ślimacznicy, od dokładności i chropowatości wykonania zazębienia, od rodzaju zastosowanego oleju (tarcia), od prędkości poślizgu v_v od obciążenia przekładni i od dokładności montażu.

Na wykresach rysunków 8.2 i 8.3 przedstawiono przykładowo zmiany współczynnika tarcia w zazębieniu przekładni ślimakowych w funkcji prędkości poślizgu dla różnych sposobów wykonania ślimaka i dla różnych olejów stosowanych do smarowania.

Rys. 8.2. Zależność współczynnika larcia od prędkości poślizgu:

A - ślimak hartowany i szlifowany, ślimacznica brąz,

B - ślimak nieulwardzany i toczony, ślimacznica brąz

127