a. Etiologia. Ostre zapalenie trzustki najczęściej jest wynikiem nadużywania alkoholu. Nadużywanie alkoholu i kamica żółciowa stanowią przyczynę w 80% przypadków. Do innych przyczyn należą: uraz, zakażenie, odpowiedz na leki, nadczynność przytarczyc, hiperlipidemia.
b. Patogeneza. Uważa się, że zapalenie trzustki powstaje w wyniku nieprawidłowej wewnątrztrzustkowej aktywacji trzustkowych enzymów proteolitycznych. Uczynnienie tycn enzymów prowadzi do martwicy koagulacyjnęj trzustki' i może się rozwijać do pozaotrzewnowego krwawienia lub ropnia.
2. Objawy kliniczne
a. Objawy to nudności, wymioty i ból w nadbrzuszu, który często promieniuje do pleców i może być łagodzony przez ułożenie ciała w pozycji pochylonej do przodu.
Badaniem przedmiotowym stwierdza się:
(1) tkliwość w nadbrzuszu, której może towarzyszyć lub nie bolesność po nagłym zwolnieniu powłok oraz mimowolna obrona mięśniowa, w zależności odciężkości schorzenia,
(2) osłabienie szmerów perystaltyki jelitowej,
(3) gorączka,
(4) żółtaczka (może być znaczna w przypadku kamicy przewodu żółciowego wspólnego),
(5) objaw Greya-Turnera (wybroczyny na bocznych powierzchniach brzucha) lub objaw Cułlena (wybroczyny wokół pępka) w razie wystąpienia krwawienia pozaotrzewnowego.
3. Rozpoznanie różnicowe: obejmuje kamicę żółciową, wstępujące zapalenie dróg żółciowych, chorobę wrzodową, tętniaka aorty brzusznej i zawał serca.
4. Ocena:
a. Badania laboratoryjne:
□ W ostrym zapaleniu trzustki aktywność amylazy w surowicy krwi jest prawie zawsze podwyższoną lecz może być nre podwyższona u chorych 'z przewlekłym uprzednio zapaleniem trzustki.
□ Lipaza w surowicy. Podwyższenie aktywności lipazy jest bardzo swoiste (99%) dla ostrego zapalenia trzustki.
Kryteria Ransona sa wskaźnikami prognostycznymi. Chor/, który ma mniej niż trzv w pełni wyrażone kryteria, zagrożony jest śmiertelnością w 1%: wskaźnik śmiertelności wzrasta do l0O% gdv kryteriów tvch jest więcej niż sześć.
(1) Kryteria przy przyjęciu do szpitala:
(a) wiek powyżej 35 lat, ,
(b) leukocytoza powyżej 16000/mrn\
(c) stężenie glukozy większe niż 200 mg/100 ml,
(d) poziom dehydrogenazy mieczanowej (LDH) wyższy niż 350 j.m./i,
(e) poziom AspAT wyższy niż 250 j./].
(2) Kryteria po 48 h:
(b) wzrost stężenia azotu mocznikowego we krwi co najmniej o 5 mg'100 ml,
(c) stężenie wapnia w surowicy mniejsze niż 8 mg/100 ml,
(d) ciśnienie cząstkowe tlenu (Ro:) niższe niż 60 mm Hg,
(e) ilość płynów w trzeciej przestrzeni większa niż 6 litrów,
(t) niedobór zasad większy niż 4 mEq/l.
Leczenie:
a. U chorych wymiotujących wskazane jest założenie sondy nosowo-żolądkowej (i —jeżeli to możliwe — podawanie środków przeciwwymiotnych).
b. Należy podawać płyny dożylnie oraz założyć cewnik Foleya do pęcherza moczowego w celu prowadzenia bilansu płynowego.
Może być konieczne podawanie środków przeciwbólowych.