Schowek22

Parametry diagnostyczne wybrane do badań i oceny stanu obiektu technicznego powinny spełniać też warunek niezależności i zupełności. (Parametry zależne niosą tę samą informację). Wybór niezależnych i zupełnych parametrów stanu, a także parametrów diagnostycznych, jest bardzo ważnym zagadnieniem i w literaturze nosi nazwę redukcji wektora obserwacji (sygnału). Zatem im zbiory parametrów są mniejsze, tym mniejsze pozostają koszty diagnozowania obiektów.

Zbiór U zmiennych wejściowych u i (/), u₂{t).....u/(r), zwany także wymu

szeniami, określa oddziaływania (patrz rys. 2.1), którym podlega przedmiot diagnozy podczas badań i oceny jego stanu lub/i warunków pracy (np. są to ilość dostarczonego paliwa, oddziaływanie rolek stacjonarnych stanowiska hamulcowego na koła samochodu, prędkość obrotowa wału korbowego silnika, obciążenie silnika, temperatura cieczy chłodzącej i oleju).

W badaniach diagnostycznych obiektów technicznych, np. pojazdów, wymaga się ścisłego ustalenia wejść (wymuszeń), tak żeby wszelkie zmiany sygnałów diagnostycznych były spowodowane jedynie zmianą ich stanu technicznego.

Zbiór Z zmiennych zakłóceń :.|(/), :Mi)- ZkO), powodujących błędy diagnozy, (patrz rys. 2.1) obejmuje:

® warunki otoczenia, tj. temperaturę, wilgotność powietrza, stopień zanieczyszczenia atmosfery, których dokładne ustalenie jest niemożliwe;

® warunki diagnozowania obiektu, tzn. prędkość obrotową, obciążenie, temperatury cieczy chłodzących i środków smarnych, których ustalenie na stałym poziomie nie jest możliwe;

•    parametry stanu obiektu, które nie zostały uwzględnione w jego modelu diagnostycznym;

© błędy w blokach pomiarowych dopasowujących i przetwarzających oraz w innych urządzeniach diagnostycznych;

•    inne zmienne.

Urządzenia (w tym maszyny) to systemy otwarte, w których występuje przepływ masy, energii i informacji. Są to więc układy, które przekształcają energię z towarzyszącym jej rozproszeniem wewnętrznym i zewnętrznym. Wejściowy strumień masy (materiału), energii i informacji jest przetworzony na dwa strumienie wyjściowe. Jednym jest energia użyteczna (w innej, pożądanej postaci) lub produkt. Drugi strumień to energia rozpraszana - częściowo do środowiska, a częściowo gromadzona w obiekcie jako efekt różnych procesów zużycia. Stan techniczny obiektu możemy określić* obserwując jego wyjście główne, czyli funkcjonowanie (przekształcanie energii lub wytwarzanie produktu) oraz wyjście rozproszeniowe (różnego rodzaju procesy towarzyszące -resztkowe, np. termiczne, wibracyjne, akustyczne, elektromagnetyczne). Obserwacja tych wyjść umożliwia diagnozowanie stanu technicznego obiektu, co pokazano na rysunku 2.2.

Pierwszy sposób diagnozowania obiektu to wykorzystanie parametrów procesów roboczych. Następuje w nich przenoszenie energii lub zamiana jednego rodzaju energii w inny, np. spalanie paliwa, przenoszenie energii mechanicznej w układach napędowych maszyn, zamiana energii mechanicznej na elektryczną.

Rys. 2.2. Schemat procesów występujących w maszynie i możliwości diagnozowania (opracowano na podstawie [ 1 ] i