12455

Wstęp teoretyczny:

Wskaźniki niezawodności

Do oceny niezawocbości obiektów technicznych wykorzystuje się charakterystyki,

które są nazywane wskaźnikami niezawodności Umożliwiają one ilościową ocenę okresu ich

użytkowania. Tak więc wskaźniki niezawodności stanowią miary, przy pomocy których

ocenia się obiekt pod względem niezawodności

W związku z przypadkowym charakterem występowania uszkodzeń w obiektach,

wskaźniki niezawodności są wielkościami losowymi Określa się je za pomocą metod

statystyki matematycznej oraz teoni prawdopodobieństwa Wśród wskaźników

niezawodności można wyróżnić (PN-77/N-04005)

-    wskaźniki dotyczące zdatności i trwałości;

-wskaźniki dotyczące napraw;

-    wskaźniki dotyczące przechowywania i transportu, inne wskaźniki.

Biorąc pod uwagę charakter zmian wartości wymuszeń (obciążeń) działających na obiekt wyróżnia się:

uszkodzenia przypadkowe

-    uszkodzenia zużyciowe

Ze względu na współzależność uszkodzenia dzielą się następująco:

-    uszkodzenia niezależne (pierwotne) uszkodzenia zależne (wtórne)

Niezawodność jest właściwością kompleksową obejmującą, w zależności od przeznaczenia obiektu i warunków jego eksploatacji, takie właściwości jak: trwałość, nieuszkadzalność, naprawialność, przechowywalność

Trwałość to właściwość obiektu charakteryzująca jego zdolność do zachowania stanu zdatności w określonych warunkach do zakończenia jego eksploatacji Przy czym pod pojęciem stanu zdatności rozumieć należy stan, w którym obiekt może wykonywać zadania w sposób zgodny z wymaganiami

Nieuszkadzalność jst właściwością obiektu, która charakteryzuje jego zdolność do zachowania stanu zdatności podczas wykonywania zadania W sensie ilościowym nieuszkadzalność określa się jako prawdopodobieństwo ciągłego zachowania stanu zdatności podczas wykonywania zadania