SDC10977

.    , ,_nie .-aur por. ,ti. mm (mmr). gr. m,itfr . mltfr, tac. mólrr. lii.

■CtCjLn móttfs), ilwnicm.    »>'««". Muttrr, ang. «»/*« ml.:

^k *rJ£ P"l i ro.. O’" < P»- V*» < P^ic' *'*'*• *^lor' ^s"

poi. r".    W<P«- •*«'</»< pic. *** (***",//,»,j. por.

Hi „;Z 'ogrodzenie', goc. go,* W. mcm. 6-r*» PgroU . .„g.

£ W/, pul- «r. ro,. noć < p«. *<»*/.< pic. •**/«. _Por Im W„,„ lai\

_nox /gen noefit), goc. nahts, nicm. fracht.

Bez znajomości tego rodzaju danych, jak powyższe, językoznawstwo ponmnawczc i hitfocyczne nie byłoby w moinotlci zdać wbić sprawy z pramdocuropcjskicgo tytiemu gramatycznego i słownikowego oraz z jego rozwoju.

WIADOMOŚCI Z GRAMATYKI I ĆWICZENIA — KONWERSATORIA

Uwagi wstępne

1)    Każde konwersatorium obejmuje wybrane zagadnienia z gramatyki scs., a pierwsze z nich uwzględnia także wiadomości ogólne o języku scs. Odpowiednio do partii wykładowych dostosowane są ćwiczenia.

2)    Teksty do ćwiczeń podane są zasadniczo w kolejności od łatwiejszych i prostszych do coraz bardziej zróżnicowanych pod względem fonetycznym, morfologicznym, składniowym i słownikowym. Ćwiczenia 1 - 3 zawierają teksty preparowane. Począwszy od ćwiczenia 4 podaje się już dokładnie źródło, tj. zabytek, z którego dany urywek tekstu pochodzi. Dodać trzeba, że na kilka pierwszych zajęć przeznaczone zostały teksty całkowicie normalizowane, tzn. restytuujące w przybliżeniu stan klasyczny języka scs. z 2. połowy IX w. W tekstach tych uwzględnia się we wszystkich pozycjach: półsamogloski s, 6, tzw. jery, połączenia z /, rozróżnienie i i ja oraz starsze formy flcksyjne. Wszystkie wyrazy przepisane są w pełnej postaci, bez stosowania skrótów, jakie dość często występują w zabytkach scs. Interpunkcja w tekstach jest zmodernizowana według zasad istniejących we współczesnej poł-szczyźnie. Od ćwiczenia 5 przechodzi się stopniowo do tekstów nienorinalizowanyth. Kilka ostatnich urywków w ćwiczeniach ID- 15 odzwierciedla w zasadzie stan panujący w zabytkach. We wszystkich tych tekstach jednak dla jednolitości pisze się tylko jedną literę \\ i. Dwa różne znaki: M oraz 1 używane są w tekstach dodatkowych.

3)    Przeznaczony do ćwiczeń tekst należy przeczytać głośno, w razie potrzeby nawet kilkakrotnie, zwracając przy tym uwagę na właściwą wymowę poszczególnych głosek, a następnie przetłumaczyć go na język polski (ewentualnie na rosyjski). Przy tłumaczeniu tekstu scs. można w celu ogólnego zrozumienia treści danego fragmentu skorzystać z polskich lub obcojęzycznych przekładów Biblii. Należy jednak równocześnie zwrócić baczną uwagę na różnice formalno-granutycznc, leksykalne i frazeologiczne między przekładem polskim względnie jeszcze innym a scs. Wskazane jest, zwłaszcza na pierwszych zajęciach, przepisywanie krótkich fragmentów tekstu *cs. i transkrybowanic ich na alfabet łaciński według przyjętych w podręczniku zasad.

4)    Opis i objaśnianie wybranych zjawisk językowych, jak również sprawdzanie