skanowanie0030 3

A ii A W V A hO'vV i i Al

3. Wyrazy o różnym znaczeniu i tym samym brzmieniu. - Mamy takie słowa, które brzmią tak samo, a znaczą co innego, możemy tym samym słowem nazywać różne przedmioty

Nauczycielka pokazuje rysunki różnych przedmiotów ułożonych w pary. Dzieci kolejno nazywają je i mówią, co oznaczają i czym się różnią:

5. Zabawa z wykorzystaniem wiersza Wincentego Fabera pt. „Jerzy i jeż”.

Nauczycielka daje dzieciom obrazki przedstawiające jeża i Jerzego umocowane na patyczkach. Czyta wiersz, a dzieci ilustrują tekst, podnosząc obrazek, o którym mowa w wierszu. Nauczycielka akcentuje wyrazy, przy których trzeba podnieść odpowiednie obrazki.

O

klucz do otwierania - klucz wiolinowy 4. Gra dydaktyczna.

Nauczycielka przygotowuje zestaw obrazków, każdemu dziecku rozdaje cztery obrazki. Dzieci kładą je przed sobą. Pozostałe obrazki nauczycielka kładzie tak, żeby nie było widać, co jest pod spodem. Dzieci losują obrazki, mówią, co przedstawia wylosowany obrazek. Jeśli pasują do ich kompletu, nakrywają swój obrazek, jeśli nie, oddają koledze, który ma taki obrazek w swoim zestawie. Wygrywa ten, kto najszybciej nakryje swoje obrazki.

Pary obrazków:

szczotka do zamiatania - szczotka do włosów chustka na głowę - chustka do nosa koszyk na grzyby - koszyk na śmieci siatka na zakupy - siatka do gry w siatkówkę łyżka do zakładania butów - łyżka wazowa pióro do pisania - pióro ptasie skrzynka do kwiatów - skrzynka pocztowa lampa elektryczna - lampa naftowa

Spotkał jeż Jurka i się najeżył, nie wie, czy Jerzy nie krzywdzi jeży.

Jurek się śmieje:

- Odejdź po trawce, nie chcę twych igieł, nie jestem kravjcem!

Dzieci nie od razu podnoszą właściwe ilustracje. Powtarzamy więc zabawę.

Zdrobnienia, zgrubienia i rymowanki

1. Nauczycielka przypomina wiersz, w którym na Jurka mówiliśmy - Jerzy.

Podaje kilka zdrobniałych imion. Dzieci podają ich odpowiedniki bez zdrobnień, na przykład:

Janek - Jan

Stefanek - Stefan

Dorotka - Dorota

Następnie dzieci przedstawiają się kolegom obok. Mówią swoje imię, a kolega stara się je zdrobnić. Potem wszyscy siadają na podłodze.

O

Wychowanie Przedszkolne 1/2002

50