skanuj00010

Jego stwierdzenia mogą być:

o kategoryczne, albo informacyjne

o mogą być mówione głosem podniesionym, krzykiem, albo głosem stonowanym, spokojnym

o owo "emocjonalne tło" wpływa na skuteczność przekonywania wychowawcy

o musi ono niejako zestroić się ze stanem emocjonalnym wychowanka

Skuteczne przekonywanie występuje przeważnie wówczas, kiedy wychowawca wskazuje na dodatnie i ujemne strony ocenianego wydarzenia, czy zachowania wychowanka i daje mu szansę obrony jego stanowiska w tej sprawie.

o Niekiedy czynione wyrzuty tonem spokojnym, aczkolwiek stanowczym dają także pozytywne rezultaty wychowawcze.

o Kiedy wrogo nastawiony do wychowanka wychowawca perswaduje mu o jego przewinieniach i krzykiem zmusza do słuchania swoich racji, a wychowanek przyjmuje postawę buntu i kontestuje te wypowiedzi, wówczas taka sytuacja prowadzi wprost do konfliktu.

o Konflikt sam w sobie może mieć jednak pozytywną wartość, jako że uświadamia obu stronom odmienność ich stanowisk, daje nowe doświadczenie życiowe związane z nawiązywaniem i zrywaniem relacji interpersonalnych, wreszcie konflikt stawia wprost ważne dla obu stron sprawy ukazując ich złożoność i wielostronność ujęć tych samych kwestii.

W praktyce wychowawczej wychowawcy przeważnie stosują naraz wiele metod oddziaływań.

W toku perswadowania, poprzez dobór słów i stwarzanie emocjonalnego klimatu rozmowy, występują albo kary, albo nagrody. Zatem sama w sobie rozmowa może być równocześnie karaniem lub nagradzaniem. W toku przekonywania dziecka do własnych racji wychowawca może stawiać określone zadania do wykonania i powoływać się na przykładowe wzorce zachowań. Rozwiązując określony problem w sytuacji konfliktu wychowawca sam staje się wzorem wychowawczym. Dziecko może identyfikować się z jego poglądami, bądź je odrzucać, może go naśladować, albo kontestować.

A zatem w jednej sytuacji wychowawczej występują niekiedy naraz wszystkie metody indywidualne.

2. Metody oddziaływania poprzez grupę - wpływu pośredniego

a)    kształtowanie norm i wartości grupowych.

Metoda ta staje się skuteczną szczególnie wtedy, kiedy wychowawca: o jest akceptowanym członkiem grupy, albo nawet jej przywódcą;

o ma on wpływ na tworzenie się określonych reguł współżycia społecznego w tej grupie, na zachowania poszczególnych osób, na swoisty język zrozumiały tylko dla członków tej grupy.

Wychowawca może tu ingerować poprzez powiększanie oferty wartości, doprecyzowanie norm grupowych, które grupa zaakceptuje, albo je odrzuci.

b)    restrukturalizacja spontanicznie ukształtowanych w grupie relacji interpersonalnych

opartych na zasadzie atrakcyjności poszczególnych członków tworzących określoną strukturę socjometryczną, czyli układ pozycji zajmowanych przez dzieci w grupie. Uzyskują one pewne statusy socjometryczne.

Jednym z działań wychowawcy rozpoznającego grupę swoich wychowanków jest odkrycie rzeczywistych powiązań między poszczególnymi członkami zespołu.

o Znając układ relacji interpersonalnych wychowawca może realizować swoje cele związane na przykład ze zmianą postaw jednego z wychowanków poprzez restrukturowanie niektórych powiązań między określonymi uczniami w klasie, czy grupie wychowanków.

4