skanuj0001(2) 2

Klucz

Michał oglądał klucz, który dyndał na czerwonym sznurku.

-    Gdzie go schować? - myślał.

-    Włóż do buta - podsunął Jaś. — Na pewno się nie zgubi.

Michał wepchnął klucz do trampka.

-    Trochę gniecie - westchnął. - Ale wytrzymam.

Kuśtykając, powlókł się za kolegą na plac zabaw. Nie

chciał się bawić w berka, no bo jak tu biegać z kawałkiem metalu w bucie. Nie brał też udziału w zabawie w chowanego. Usiadł na huśtawce i z kwaśną miną przyglądał się kolegom.

Właśnie wówczas zobaczył Julkę, która z dumnie podniesioną głową paradowała wokół karuzeli.

-    Mam klucz — chwaliła się. — Mama dała, bo jestem już duża i mądra.

-    Chyba nie jesteś.

-    A właśnie, że tak. Popatrz.

Julka ujęła w palce klucz.

-    Powiesiłam go na szyi, żeby wszyscy widzieli.

-    No właśnie. Złodzieje też - prychnął Michał.

-    Złodzieje nie! — tupnęła dziewczynka. Jednak po chwili namysłu stwierdziła, że Michał ma rację.

-    To co ja mam zrobić? Gdzie go schować?

-    Nie wiem — bezradnie rozłożył ręce chłopiec. — Mój jest w bucie, ale strasznie gniecie.

-11-