Zespala różne parametry EEG w jedną zmienną wielkość, wartości w skali 0-100:
■ 0 - cisza elektryczna
■ <40 - śpiączka
■ 40-65 - utrata świadomości
■ 65-80 - sedacja
■ 100 - stan czuwania
Monitorowanie układu oddechowego
Zaburzenia oddychania - prowadzą do hipoksji i hiperkapni, nie leczone prowadzą do śmierci pacjenta Przyczyny.
■ hipowentylacja/bezdech powodowane działaniem anestetyków, środków zwiotczających, leków uspokajających
■ niedrożność dróg oddechowych
■ zaburzenia stosunku wentylacji do perfuzji
■ wadliwe działanie/żle zmontowany aparat do znieczulenia
■ nieprawidłowo nastawiony aparat do znieczulenia
■ rozłączenie układu oddechowego
■ intubacja przełyku
■ przedłużająca się trudna intubacja
Monitorowanie układu oddechowego - cd.
Metody nadzoru oddychania:
■ Obserwacja kliniczna
S zabarwienie skóry, błon śluzowych, krwi, ruchy klatki piersiowej, brzucha, worka oddechowego, ciśnienia w manometrze respiratora S rytm i częstość oddechów
• osluchiwanie
• pulsoksymetria
• kapnometria
• spirometria
• pomiar ciśnienia w drogach oddechowych
• pomiar wdechowego stężenia tlenu, objętości oddechowej, wentylacji minutowej
• analiza gazów krwi
Nieinwazyjna metoda ciągłego pomiaru wysycenia krwi tętniczej tlenem (saturacji 02) Norma: 96-98%
Metoda pomiaru opiera się na zasadzie, że osłabienie strumienia światła zależy od grubości warstwy roztworu, przez który przechodzi światło i stężenia rozpuszczonej substancji pochłaniającej to światło (hemoglobiny). Światło przechodzi przez pulsujące łożysko naczyniowe -absorbcja zmienia się wraz z pulsem.
Ograniczenia metody:
■ niedostateczna pulsacja (hipotermia, hipotensja, ucisk tętnic)
■ podwyższone stężenie karboksy- i methemoglobiny
■ anemia, hemodylucja
■ artefakty ruchowe, pole elektromagnetyczne
■ lakier do poznokci (zielony, niebieski)
Pomiar procentowego udziału (lub ciśnienia parcjalnego) C02 w mieszaninie gazów wydechowych. Norma: 35-45 mm Hg
Różnica między tętniczym pC02 a ET C02 wynosi 3-5 mmHg (tętnicze jest wyższe)
Z kapnogramu można odczytać:
■ obecność lub brak wentylacji
■ wartość wydechowego C02
■ charakter wzrostu krzywej i przebieg plateau
Spadek ET C02:
• rozłączenie w układzie oddechowym
■ awaria respiratora
■ niedrożność rurki intubacyjnej
■ intubacja przełyku
■ poważna utrata krwi. spadek RR, mały rzut. zator tętnicy płucnej
- NZK
■ hiperwentylacja
Wzrost ET C02:
■ hipowentylacja
■ hipertermia złośliwa
■ częściowa niedrożność dróg oddechowych
■ absorbcja C02 w zabiegach laparoskopowych