skanuj0031

- wynikających z ustaw i orzeczeń sądu, udzielonych poręczeń i gwarancji oraz innych tytułów.

Przedmiotem Finansów publicznych są reguły odnoszące się do publicznych zasobów pieniężnych oraz operacje dotyczące ich gromadzenia i rozdziału. Operacje środkami pieniężnymi, warunki w jakich one przebiegają oraz skutki dla życia społeczno-gospodarczego i politycznego stanowią przedmiot nauki o finansach publicznych. Finanse publiczne ze swej istoty wchodzą w ścisłe zależności z ekonomią, prawem, polityką, psychologią i socjologią.

Finanse dzielimy na :

- finanse publiczne i finanse prywatne .

Między finansami publicznymi a finansami prywatnymi istniej ą pewne podobieństwa. Jedne i drugie wymagająnp. sporządzenia budżetu, kierowania jego wykonaniem, kontroli wykorzystania środków finansowych.

Istniej aj ednak między tymi finansami istotne różnice, do których należą:

-    państwo gromadzi przymusowo środki pieniężne, w przeciwieństwie do osób prywatnych, na które nie jest nałożony przymus osiągania dochodów,

-    finanse publiczne wykorzystywane są jako instrument realizacji określonych funkcji państwa, dotyczących ogółu obywateli lub znaczących ich grup, natomiast finanse prywatne służą zaspokojeniu potrzeb jednostki,

-    finanse publiczne poddawane są kontroli społecznej, podczas gdy sposób wykorzystywania środków prywatnych jest pozostawiony jego właścicielowi,

-    gromadzenie środków publicznych nie ma na celu osiągania zysków, natomiast taki cel przyświeca gromadzeniu finansów prywatnych,

-    nieporównanie duża wielkość zasobów publicznych w stosunku do środków, jakimi dysponuje osoba prywatna.

W literaturze wymienia się dwa aspekty finansów publicznych - prawny i polityczny.

W aspekcie prawnym finanse publiczne są środkami pieniężnymi będącymi w legalnym obiegu lub-papierami-wartościowymi pełniącymi funkcję-środka realizacji zobowiązań; Stanowią własność podmiotów publicznych lub znajdują się w ich posiadaniu.

W aspekcie politycznym jako publiczne traktuje się te zasoby, które umożliwiają państwu stosowanie „władczych form działania politycznego”.