skanuj0038 3

3. Cukrzyca typu 2 - ogólny obraz choroby

Cukrzyca typu 2 jest na ogół rozpoznawana po 40. roku życia i stanowi postępujące zaburzenie metaboliczne o powolnym i niezauważalnym początku.

PRAWIDŁOWA HOMEOSTAZA GLUKOZY

U osoby nie chorującej na cukrzycę prawidłowe stężenie glukozy we krwi jest utrzymywane poprzez wzajemne oddziaływanie pomiędzy hormonami, takimi jak insulina oraz białkami komórkowymi uczestniczącymi w przekazywaniu sygnału od insuliny, co decyduje o wychwycie oraz uwalnianiu glukozy. Narządami docelowymi w tym procesie są: wątroba, mięśnie szkieletowe oraz tkanka tłuszczowa. Wszystkie te narządy odgrywają kluczową rolę w utrzymaniu stężenia glukozy we krwi na stałym poziomie.¹⁴

Insulina endogenna jest wydzielana przez komórki (3 trzustki i działa poprzez swoiste receptory znajdujące się w obrębie błony komórkowej. Zmiany konformacji receptora insuliny aktywują szlaki postreceptorowe, powodując łańcuch zdarzeń regulujących wewnątrzkomórkowy metabolizm glukozy, kwasów tłuszczowych i aminokwasów (Rysunek 1, Tabela 1).¹⁵¹⁷

ROZWÓJ CUKRZYCY TYPU 2

Cukrzyca typu 2 charakteryzuje się połączeniem dwóch podstawowych patofizjologicznych defektów - zwiększonej insulinooporności oraz postępującej dysfunkcji komórek p trzustki.¹⁸

Rysunek 1: Insulinooporność i postępująca dysfunkcja komórek prowadzą do rozwoju cukrzycy typu 2¹⁴¹⁸

Przestrzeń zewnątrzkomórkowa

GLUKOZA

Transbłonowy

receptor

insuliny

INSULINA

Transbłonowe białko transportujące glukozę

Białka transportujące glukozę (GLUT-4) przemieszczającą się do błony komórkowej (z pęcherzyków wewnątrzkomórkowych)

Wiązanie insuliny z receptorem aktywuje szlaki postreceptorowe

Szlaki

postreceptorowe

Kluczowe

białka

Metabolizm glukozy: Zwiększenie syntezy glikogenu Zwiększenie glikolizy Zmniejszenie glukoneogenezy