skanuj0063 2

Przepływ energii 141

Przepływ energii 141

Tabela. 8.1. Obliczanie ilości ciepła Q łjj wnikającego do gleby na polu buraków cukrowych. Turaw, 28 czerwca 1992 r.

Nr war-	Pi	W	c(v)„	Tl-;	Ti-2	AT	Az	Qi
siwy	[kg m'^3]	Lkgkg’]	[kJm°K'^1]	°C		^CC	m	kJ
l	1400	0.10	1988	8.0	22.0	14,0	0,04	i 113
ty	1400	0,12	2100	9,7	20.0	10,3	0.04	865
3	1450	0,14	2303	i 1,2	18,2	7,0	0,05	806
4	1500	0.15	2445	12,2	17,4	5,2	0,05	636
5	1500	0,16	2508	1.3,2	16,6	3,4	0,06	512
6	1550	0.16	2592	14.5	16,0	2.0	0,06	311
1	1600	0,17	2742	14,6	15,5	0,9	0,08	197
8	1600	0.17	2742	15,0	35,2	0,2	0,10	55

O = 4495 J. G = 208 Wm \ R_s = 580 Wm'¹, G/R, = 0.35.

Średnia wartość gęstości strumienia promieniowania całkowitego R, w ciągu tych 6 godzin wyniosła 580 Wm'². lak więc do gleby wpłynęło 35% energii padającej na powierzchnię gleby. Jest do duża część, ale należy pamiętać, że gleba w tej fazie wzrostu roślin jest słabo pokryta roślinami. Problem bilansu cieplnego pola będzie szczegółowo omówiony w części IV.

Ruch ciepła w glebie komplikuje się jeżeli w wyniku dużych gradientów temperatury odbywa sic jednocześnie ruch wody w formie pary wodnej. W silnie nagrzanej warstwie gleby wzrasta ciśnienie znajdującej się w niej pary wodnej, natomiast w innej zimniejszej jest ono znacznie niższe i wtedy pojawia się duży pionowy gradient ciśnienia pary wodnej, i zaczyna ona wędrować z w^rarstwy ciepłej do zimnej, gdzie ulega kondensacji. Ten transport pary wodnej jest jednocześnie transportem ciepła, którego wartość w temperaturze 50°C stanowi połowię transportu wynikającego z przewodnictwa cieplnego, a w temperaturze powyżej 62°C przeważa nad transportem przewodnictwa cieplnego (rys. 8.5.).

Rys. 8.5. Porównanie wielkości transportu ciepła wynikającego z gradientu ciśnienia pary wodnej a,, z transportem wynikającym z przewodnictwu cieplnego wody i powietrza