skanuj0134 [1600x1200]

Analizowane substancje mogą występować w postaci gazowej, ciekłej lub stałej, dlatego wprowadzenie próbki do spektrometru zależy od jej 'tanu skupienia. Jeżeli badana substancja jest gazem lub cieczą lotną w temperaturze pokojowej, wprowadza się ją bezpośrednio do komory wlotowej, z której „przecieka” do komory jonizacyjnej.

Ciała stałe lub niezbyt lotne ciecze w ilości od kilkuset nanogramów do ?.ilku miligramów umieszcza się w mikropobówce, którą wkłada się do metalowej sondy. Sondę wprowadza się do komory jonizacyjnej i ogrzewa nawet do temperatury 300°C. Oczywiście substancja nie może rozkładać się w tej temperaturze. Jeżeli substancja rozkłada się w wysokich temperaturach, należy zastosować inne metody jonizacji, nie wymagające przeprowadzenia jej w stan pary.

W komorze wlotowej panuje bardzo niskie ciśnienie (1—10 Pa), aby substancja mogła łatwo przechodzić w stan pary i „przeciekać” do komory jonizacyjnej, w której panuje jeszcze niższe ciśnienie (1 • 10~ ³ Pa).

Ryc. 7.4. Komora jonizacyjna i układ przyspieszania jonów.

Jonizacja wiązką elektronów zachodzi w komorze jonizacyjnej (ryc. ~4). Próbka wprowadzana przewodem 2 przechodzi przez obszar, » którym ulega jonizacji. Żarzące się włókno wolframowe 3, w temp. 2000°C emituje elektrony, np. o energii 70 eV, które w wyniku zderzeń : cząsteczkami substancji jonizują ją. Powstałe dodatnie jony oddalają się :d elektrody odpychającej 4 (+ 2 V) i zbliżają się do elektrody przyciąganej 5 (—10 V), a następnie po przyspieszeniu przez elektrodę 6 • — 2—5 kV), przechodzą przez szczelinę 7 i trafiają do analizatora.

Zadaniem analizatora w spektrometrze masowym jest rozdzielenie ■'lązki jonów, zawierającej jon molekularny i dodatnio naładowane mgmenty cząsteczek, według stosunku m/z. Istnieje kilka typów analiza-

131