Skan8

ŁieKiywny rownowazniK aawKi ^iięfj

Wielkość ta jest wskaźnikiem pomocnym w ocenie prawdopodobieństwa przywr padku zgonu (jako skutku somatycznego) lub prawdopodobieństwa wystąpienia po-ważnych skutków dziedzicznych w dwóch pierwszych pokoleniach. Potrzebą_wprQ,-wadzenia takiego wskaźnika wynika z tego, że wrażliwość na promieniowanie różnych tkanek i organów dla takich samych równoważnTków dawek jest różna.

Według zalecenia ICRP H_cf należy obliczać za pomocą wzoru:

(22.19)

H_c(=^lV_TH_r

T

r

gdzie H_t oznacza średni równoważnik dawki w tkance lub organie T, W_T - współczynnik wagi, wyrażający stosunek prawdopodobieństwa wystąpienia skutku somatyczno-stochastycznego wywołanego napromienieniem tkanki (organu) T do prawdopodobieństwa wystąpienia tego skutku przy równomiernym napromienieniu całego ciała.    -¹    '' '    - ■■ ” ¹ ■— .........—-

W tabeli 22.9 przedstawiono wartości współczynników W_T dla wybranych tkanek i organów rekomendowane przez ICRP. Podane w tabeli współczynniki są wartościami średnimi.

Tabela 22.9

Współczynniki W_T dla wybranych tkanek i organów

Tkanka	Wr
Gonady	0,25
Pierś, sutki	0,15
Czerwony szpik kostny	0,12
Płuca	0,12
Tarczyca	0,03
Pozostałe tkanki i organy	0,3

Aktywność źródła promieniotwórczego__

Aktywność źródła promieniotwórczego oznacza całkowitą liczbę rozpadów jąder promieniotwórczych źródła w jednostce czasu. Jednostką aktywności jest beke-rel (Bq). 1 Bq = 1 rozpad/s.

Stosowana dawniej jednostka 1 kiur (1 Ci) jest 37 miliardów razy większa od 1 bekerela (1 Ci = 3,7 • 10^1Q Bq). '^h\' ^;

Aktywność właściwa wyraża aktywność promieniotwórczą jednostki masy, objętości lub powierzchni. Jednostkami miary są odpowiednio: 1 Bq • kg"¹, 1 Bq • m~\ 1 Bq • m^-2.

Jeśli znana jest wartość aktywności radionuklidu i jego rodzaj, którym skażony jest człowiek, można obliczyć równoważnik dawki pochłoniętej.