slownik wz

wolutowe spływy - k. XVI-XVTI w., typowe dla bezwieżowych fasad kościelnych, wypełniały narożną przestrzeń pomiędzy dolną szerszą kondygnacją a górną węższą (II Gesii w Rzymie)

wstęgowy - późnobarokowy. wykształcony we Francji ok. 1690, stosowany w całej Europie w 1 poł. XVIII w.: wstęgi biegną łagodnie, wzbogacone kampanulami, lambrekinami, kartuszami, kratkami; początkow o wstęgi mięsiste, karbowane później lżejsze, bardziej stylizowane układane w esownice i tworzące motywy podobne do litery C; odmianą był wstęgowo-cęgowy - tworzący motywy podobne do rozwartych nożyc lub cęgów bez elementów⁷ towarzyszących; w architekturze (dekoracje), snycerstwie, rzemiośle

zwijany (rollwerkowy, kartuszowy) - ukształtowany we Francji w szkole Fontaiebleau, rozwinięty w Niderlandach ok. poł. XVI w., rozpowszechniony w całej środkowej Europie do 2 ów. XVII w. Motyw wyciętej i podwiniętej taśmy metalowej, w architekturze, rzeźbie (portale, nagrobki, obramienia okien, tablic, kartuszy⁷), rzemiośle, snycerstwie

zwis - pęk liści, owoców, kwiatów itp. podwieszony w jednym punkcie (w⁷ przeciwieństwie do festonu), od XVI do poi. XVIII w.

układ antytetyczny - lustrzane odbicia motywów figuralnych lub ornamentalnych po obu stronach symetrii; szczególnie wykorzystywany w⁷ średniowiecznej sztuce kościelnej, potem w renesansie i klasycyzmie