skan144

W ognisku zapalnym zlokalizowanym w skórze szybko pojawia się nad-;’ wrażliwość na ból: np. bodziec mechaniczny, w zwykłych warunkach pod*i! progowy, odczuwany jest jako wybitnie bolesny. Wymienione powyżej czyni niki, niezależnie od wzbudzenia potencjałów czynnościowych w niektórych! zakończeniach czuciowych, powodować bowiem mogą częściową depolary|| zację licznych innych zakończeń. Jeżeli nawet nie prowadzi to do przekroi czenia potencjału progowego (a więc nie powoduje wzbudzenia potencjał)¹ czynnościowego), to jest zwykle depolaryzacją częściową (co wyraża się przy bliżeniem aktualnej wartości potencjału błony do jego wartości progowej!] W takich warunkach bodziec (najczęściej mechaniczny), który w zwykłyćl warunkach byłby bodźcem podprogowym, staje się przyczyną wyzwolenm potencjału czynnościowego przewodzonego licznymi włóknami dróg aferenj§ nych czucia bólu (a więc, w efekcie końcowym, staje się przyczyną nasilenia czucia bólu). Jest to tzw. hiperalgezja pierwotna (ang. primary hyperalgĄ sia). Występuje ona na obszarze bezpośredniego działania bodźca oraz nai obszarze rumienia; zależy od mechanizmów nerwowych (na obszarze rumienia prawdopodobnie od mechanizmów związanych z odruchem aksonowym), można bowiem jej przeciwdziałać środkami znieczulającymi miejscowo.

Na obszarze skóry otaczającym rumień, ból - jeżeli zostanie wywołany -trwa długo i jest szczególnie dokuczliwy. Jest to tzw. hiperalgezja wtórna (ang. secondary hyperalgesia), której mechanizm bywa łączony z torowaniem przewodzenia impulsacji czucia bólu nie tylko w obszarze rdzenia, ale także we wzgórzu i korze mózgu. Pod wpływem nasilonej w warunkach zapalenia impulsacji aferentnej, neuron II, III i IV drogi czucia bólu stają się prawdopodobnie nadmiernie wrażliwe i łatwiej ulegają depolaryzacji.

5.10.

Ogólna odpowiedź ustroju na zakażenie; odczyn ostrej fazy

5.10.1.

Zakażenie

Patogenność (ang. pathogenicity) jest zdolnością mikroorganizmów do wywo-ływania choroby w makroorganizmie (ustroju gospodarza; niniejsze wywody dotyczą ustroju ludzkiego lub zwierzęcego). O zakażeniu (ang. infection, łac, infectio) mówimy, jeżeli drobnoustroje wnikają do makroorganizmu, rozmnażają się tam i uszkadzają tkanki i/albo wywołują odczyny odpornościowe. Zakażenie nie oznacza jeszcze, samo przez się, choroby. Może ono prowadzić do pojawienia się objawów choroby uchwytnych badaniem obiektywnym, ale może także, w pewnych przypadkach, przebiegać bezobjawowo.