szlaki piramido we boczne. Szlaki te dochodzą do rogów przednich na poziomie kolejnych segmentów rdzenia, podobnie jak szlaki czuciowe są więc najgrubsze w górnych częściach rdzenia i stają się coraz cieńsze w częściach dolnych. Pozostałe 10% włókien nie ulega skrzyżowaniu i biegnie w powrózkach przednich tworząc szlaki piramidowe przednie. Włókna tych szlaków przechodzą na przeciwległą stronę ciała dopiero w obrębie spoidła białego rdzenia, bezpośrednio przed wejściem do rogów przednich (rys. 25). Ostatecznie więc wszystkie włókna piramidowe dochodzą do rdzeniowych ośrodków ruchowych po przeciwnej stronie ciała i przekazują do tych ośrodków impulsy wyzwalające ruchy dowolne typu lokomocyjnego i manipulacyjnego.
Szlaki rdzeniowo-móżdżkowe
W dawnych podręcznikach neuroanatomii rozróżniano jedynie dwa szlaki przewodzące impulsy z rdzenia kręgowego do móżdżku: szlak rdzeniowo-móżdżkowy brzuszny (zwany szlakiem Gowersa) i szlak rdzeniowo-móżdżkowy grzbietowy (zwany szlakiem Flechsiga).
Szlak rdzeniowo-móżdżkowy grzbietowy bierze początek w slupach Clarke'a, czyli uwypukleniach istoty szarej u nasady rogów tylnych rdzenia kręgowego. Do słupów tych dochodzą bocznice (kolaterale) odchodzące od włókien biegnących w powrózkach tylnych. Szlak rdzeniowo-móżdżkowy brzuszny rozpoczyna się w rogach tylnych rdzenia i po przejściu przez spoidło szare wchodzi w obręb powrózka bocznego po przeciwległej stronie rdzenia. Oba szlaki rdzeniowo-móżdżkowe zajmują najbardziej obwodową część powrózków bocznych (rys. 26). \
Połączenia rdzeniowo-móżdżkowe były przemiotem intensywnych badań w ostatnich latach. Okazało, się, że są one znacznie liczniejsze niż poprzednio sądzono. Obecnie znane są drogi bezpośrednie i pośrednie o różnym znaczeniu czynnościowym. Omawiamy je w rozdziale 6 (s. 283).
szlak
rdzeniowo-
móżdżkowy
grzbietowy
(Flechsiga)
szlak
Flechsiga
Rys. 26. Przebieg klasycznych szlaków rdzeniowo--móżdżkowych
70