termoregulacji, gospodarki wodno-elektroiitowej, gospodai'ki energetycznej, rozrodu, a także modyfikujące czynność układu krążenia. Po drugie, podwzgórze stanowi ważny system recepcyjny; zawiera elementy wrażliwe na zmiany temperatury krwi i stężenia niektórych substancji, np. glukozy, chlorku sodu. Po trzecie, podwzgórze sprawuje nadrzędną kontrolę nad czynnością gruczołów wewnętrznego wydzielania. Po czwarte, podwzgórze jest częścią złożonego systemu ośrodków, nazywanego układem limbicznym. który steruje mechanizmami popędów i emocji. W podwzgórzu występują zespoły neuronów kierujące podstawowymi popędami biologicznymi, jak: głód, pragnienie, popęd seksualny i strach. Ponieważ anatomię podwzgórza wygodniej jest omawiać w powiązaniu z czynnościami sprawowanymi przez tę strukturę, budowę i organizację funkcjonalną tej części mózgowia przedstawiamy w rozdziałach 8 i 9.
Niskowzgórze znajduje się między wzgórzem a śródmózgowiem. Składa się z jądra nisko wzgórzowego i skupisk istoty białej, nazywanych polami H. Hi, i Hi Forela. Jadro niskowzgórzowe jest funkcjonalnie związane z ciałem prążkowanym dzięki połączeniom otrzymywanym z gałki bladej. Pola Forela są właśnie miejscem przebiegu pęczków biorących początek w gałce bladej. Są to: pęczek soczewkowy, pętla soczewkowa i pęczek niskowzgórzowy (patrz rys. 40). Pęczek soczewkowy łączy gałkę bladą z kilkoma małymi jądrami występującymi na granicy międzymózgowia i śródmózgo-wia. zaliczanymi do układu pozapiramidowego. Od pęczka tego odłączają się włókna podążające do podwzgórza i wzgórza. Pętla soczewkowa rozpoczyna się w gałce bladej i skorupie i biegnie do podwzgórza, wzgórza i jądra czerwiennego. Pęczek niskowzgórzowy łączy gałkę bladą z jądrem niskowzgórzowym. Część jego włókien biegnie do istoty czarnej.
3.5.6.
W obrębie międzymózgowia znajduje się komora trzecia, czyli wąska przestrzeń wypełniona płynem mózgowo-rdzeniowym (rys. 37). Jej ściany boczne są utworzone przez przyśrodkowe powierzchnie wzgórza i podwzgórza. Na dnie komory trzeciej widoczne jest uwypuklenie nazywane wyniosłością pośrodkową. Należy ono do
dziób ciała
sklepienie
Rys. 37. Komora III
87