strona0010

i.i. Historia prostytucji 1.1.1. Prostytucja w starożytności

W starożytności świat bogów i śmiertelników przenikał się wzajemnie. Wszelkie działania ludzi były skierowane na jeden cel - zadowolenie swoich bogów. Modlono się do nich, budowano świątynie, składano dary i oddawano swoje córki w ofierze. Prostytucji w starożytności patronowała Afrodyta—bogini miłości. W jej świątyniach młode kapłanki oddawały się darczyńcą w zamian za dary dla swojej bogini. Herodot pisał:

Każda niewiasta w tym kraju musi raz w życiu usiąść w świątyni Mylitty i oddać się jakiemuś cudzoziemcowi [...] jeżeli niewiasta raz tam usiądzie, nie może wrócić do domu, aż jakiś cudzoziemiec nie rzuci jej na łono srebrną monetę i poza świątynią cieleśnie się z nią nie połączy. Po oddaniu się i spełnieniu świeckiego obowiązku wobec Bogini, wraca do domu i od tej chwili, choćby nie wiem, ile jej dawał, nie posiądzie jej żaden mężczyzna¹.

Kobiety, które chciały uprawiać prostytucję poza świątynią, były karane bardzo surowo, nawet śmiercią. Nie wolno im było także zakładać rodzin.

Tradycja oddawania się w świątyniach dotyczyła nawet dziesięcioletnich dziewczynek². W Indiach w XVI wieku dokonywano na dzieciach religijnej defloracji za pomocą fallusa bóstwa³. W Grecji istniały szkoły dla kobiet, które chciałyby uprawiać prostytucję. Kobiety były rekrutowane przez Salomona głównie spośród niewolnic i utrzymywane przez rząd. Każdy taki zakład prowadzony był przez gospodynię, posiadał koncesję oraz odprowadzał podatki.

1

   M. Karpiński, Najstarszy zawód świata, Londyn 1997, s. 17.

2

   K. Imieliński, Manowce seksu. Prostytucja, Łódź 1990, s. 30.

3

   M. Karpiński, Najstarszy zawód świata, dz. cyt., s. 17.