strona (24)

3.    Zgięcie w stawie ramiennym. Symbol w tabeli Z.

Mięśnie odpowiedzialne za ruch:

a)    m. naramienny (akton przedni),

b)    m. dwugłowy ramienia (głowa krótka),

c)    m. kruczo-ramienny.

Ruch w płaszczyźnie strzałkowej do przodu do kąta 90°.

4.    Odwiedzenie w stawie ramiennym. Symbol w tabeli O.

Mięśnie odpowiedzialne za ruch:

a)    m. naramienny (cześć środkowa),

b)    m. nadgrzebieniowy.

Ruch w płaszczyźnie czołowej w bok do kąta 90°.

5.    Przywiedzenie kończyny górnej do tułowia z odwiedzenia.

Symbol w tabeli P.

Mięśnie odpowiedzialne za ruch:

a)    m. piersiowy większy,

b)    m. najszerszy grzbietu,

c)    m. obły większy,

d)    m. podłopatkowy.

6. Wyprost w stawne ramiennym. Symbol w tabeli W.

Mięśnie odpowiedzialne za ruch:

a)    m. trójgłowy ramienia (głowa dłu

ga),

b)    m. najszerszy grzbietu,

c)    m. naramienny (część tylna — częściowo).

Ruch w płaszczyźnie strzałkowej.

7. Wyprost horyzontalny w stawne ramiennym.

Symbol w tabeli Wh.

Mięśnie odpowiedzialne za ruch: a) m. naramienny (część tylna).

Ruch w płaszczyźnie poprzecznej.

Pozycja wyjściowa i sposób operowania kątomierzem takie jak w badaniu w pozycji nr 1. Stabilizacja obręczy kończyny górnej po stronie badanej.

Pozycja wyjściowa i sposób operowania kątomierzem takie same jak w badaniu w pozycji nr 2. Stabilizacja obręczy kończyny górnej po stronie badanej.

Pozycja wyjściowa — siad z ramieniem sprowadzonym do pozycji pośredniej przywiedzionym do tułowia z ruchu odwiedzenia. Ramię ustawione przy. tułowiu równolegle do osi długiej tułowia poprowadzonej od przodu, od górnej krawędzi dołu pachowego. Oba ramiona kątomierza powinny być ustawione równolegle i celować na nadkłykieć przyśrodkowy kości ramiennej. Kończyna górna swobodnie zwieszona przylega do tułowia.

Pozycja wyjściowa — leżąc przodem z ramieniem ułożonym wzdłuż tułowia, opartym o podłoże. Stabilizacja obręczy kończyny górnej po stronie badanej. Oś kątomierza zgodna z osią poprzeczną stawu ramiennego, przyłożona do okolicy guzka większego. Skala skierowana ku górze. Oba ramiona kątomierza ustawione zgodnie z osią długą ramienia, z którym podczas badania porusza się ramię ruchome. Ramię nieruchome kątomierza pozostaje równolegle do osi długiej tułowia (od strony bocznej) i do podłoża.

Pozycja wyjściowa — leżąc przodem, kończyna górna badana odwiedziona do kąta 90°, oparta o podłoże. Stabilizacja barku po stronie badanej od góry i od tylu. Oś kątomierza przyłożona zgodnie z osią długą stawu ramiennego na wyrostku barkowym łopatki. Skala skierowana ku górze. Oba ramiona kątomierza ułożone zgodnie z osią długą kończyny górnej (ryc. 6a). Badanie polega na oderwaniu kończyny górnej od podłoża dokładnie w płaszczyźnie horyzontalnej —