strona (35)

Mięśnie odpowiedzialne za ruch: główne:

a)    m. biodrowo-lędźwiowy,

b)    m. czworogłowy uda, głowa prosta.

pomocnicze:

a)    m. krawiecki,

b)    m. napinacz powięzi szerokiej uda. Ruch w płaszczyźnie strzałkowej.

albo podwieszką. Oś kątomierza przyłożona zgodnie z osią poprzeczną stawu na krętarzu większym. Ramię ruchome celuje na główkę strzałki, nieruchome wzdłuż tułowia, skierowane do dołu pachowego (ryc. 12). Przy wyprostowanym stawie kolanowym zakres ruchu zgięcia jest mniejszy i wynosi ok. 90°. Zgięty staw kolanowy zwiększa ruch zgięcia w stawie biodrowym, a jego wielkość jest podana w tabeli.

Ryc. 12. Pozycja wyjściowa do badania ruchu zgięcia w stawie biodrowym lewym. Stabilizację celowo pominięto, by uwidocznić prawidłowe ustawienie kątomierza.

Prostym sposobem wykrycia przykurczu zgięciowego w stawie biodrowym jest test Thomasa. Polega on na maksymalnym przyciągnięciu zgiętej w stawie kolanowym nie badanej kończyny do klatki piersiowej. Zgięcie stawu biodrowego przez sprzężenie z miednicą po-

2. Wyprost.

Symbol w tabeli W.

woduje oderwanie badanej kończyny od podłoża. Wielkość kąta zawartego między podłożem a udem jest wielkością ograniczenia ruchu wyprostu w badanym stawie. W sytuacji normalnej udo badanej kończyny swobodnie spoczywa na podłożu.

Pozycja wyjściowa — leżąc przodem. Stabilizacja miednicy albo ręką badają-

Ryc. 13. Pozycja wyjściowa do badania zakresu ruchu wyprostu w stawie biodrowym prawym. Ramię nieruchome kątomierza „celuje" na dół pachowy, a ramię ruchome na główkę strzałki. Ramiona kątomierza oddalone o ok. 10 cm od podłoża. Położenie ich na podłożu (co się zdarza dość często podczas badań wykonywanych przez osoby nie doświadczone) znacznie zmienia wynik badania. Stabilizację celowo pominięto.

3*

.35