strona (44)

Pomiary ruchomości kręgosłupa można wykonywać całościowo, łącząc sąsiednie odcinki, np. lędźwiowy z piersiowym, w zależności od potrzeby. Konieczne jest ścisłe określenie metodyki badania, opisanie jej w dokumentacji kinezyterapeutycznej i konsekwentne powtarzanie w kolejnych pomiarach.

Mówiąc o mierzeniu ruchomości kręgosłupa należy wspomnieć o dwóch dodatkowych pomiarach. Jednym z nich jest test Schobcra,za pomocą którego określa się ruchomość kręgosłupa w odcinku lędźwiowym w płaszczyźnie strzałkowej w skłonie w przód. Oznacza się punkt na wysokości połączenia lędźwiowo-krzyżowego, tj. na przecięciu się linii wyrostków kolczystych kręgosłupa, z linią poziomą łączącą kolce biodrowe tylne górne. Jeden punkt oznacza się 10 cm wyżej od tego przecięcia, a drugi 5 cm poniżej. Następnie badany wykonuje maksymalny skłon tułowia w przód przy wyprostowanych kończynach dolnych i wtedy wykonuje się drugi pomiar. Różnica u osób zdrowych powinna wynosić średnio 7 cm.

Test „palce — podłoga”. Służy do określenia globalnej możliwości wykonania skłonu w przód w płaszczyźnie strzałkowej. Dotyczy on kręgosłupa i stawów biodrowych. Badanemu pacjentowi poleca się wykonać opisany wyżej ruch przy wyprostowanych stawach kolanowych. Mierzy się odległość od opuszki trzeciego palca ręki do podłogi. Powtórzone po określonym czasie badanie pozwala się zorientować czy odległość ta zmniejszyła się. Jeżeli tak, to wzrosła ruchomość kręgosłupa.

Badanie siły mięśniowej

Na potrzeby kinezyterapii do oceny tego ważnego parametru sprawności fizycznej służy test mięśniowy L o v e 11 a. Badania nad tą metodą rozpoczęto w 1912 r. Doczekała się licznych modyfikacji dostatecznie rozpropagowanych w naszym kraju przez literaturę fachową. Ograniczona objętość podręcznika nie pozwala na kompleksowy opis tej metody, a jedynie na zamieszczenie uwag metodycznych, które pozwolą na poprawniejsze posługiwanie się testem, interesująco przedstawionym przez A. Rosławskiego i T. Skolimowskiego w pozycji „Proste metody badania narządu ruchu”.

Podstawową zaletą tej metody jest jej prostota, z czym wiąże się fakt, że nie wymaga ona żadnej aparatury. Jednak warunkiem nieodzownym do uzyskania względnie prawidłowej oceny (metoda jest subiektywna) jest duże doświadczenie i wprawa, którą można uzyskać przy częstym poprawnym wykonywaniu badań. Metodyka badania zostawia duży margines na pewną dowolność, a określenie wyników badania w jednostkach niewymiernych odbiera tej technice atut porównywalności międzyosobniczej.

Sześciostopniowa skala testu ma następujące wartości:

Stopień skali	Funkcja	Wartość siły w stosunku do mię nia zdrowego w %
0	Brak śladu napięcia przy próbie ruchu dowolnego.	0
1	Ślad napięcia przy próbie ruchu dowolnego.	10
2	Ruch w pełnym zakresie w warunkach odciążenia.	25
3	Ruch w pełnym zakresie przeciw sile ciężkości kończyny.	50
4	Ruch w pełnym zakresie przeciw sile ciężkości kończyny z niewielkim oporem zewnętrznym.	75
5	Ruch w pełnym zakresie przeciw sile ciężkości kończyny z maksymalnym oporem zewnętrznym.	100

44