strona (83)

pewnia pełną, właściwą cyrkulację. Wymiana powietrza jest istotna ze względu na dużą wilgotność.

3.    Ćwiczący przed wejściem do basenu muszą umyć całe ciało mydłem, pod prysznicem, założyć czysty kostium przeznaczony tylko do kąpieli i dopiero wejść do wody.

4.    Należy przestrzegać noszenia czepków w czasie zajęć, ponieważ chronią one zbiornik wodny przed zabrudzeniem wypadającymi włosami.

5.    Po zajęciach obowiązuje powtórne mycie, przy czym należy uczulić pacjentów na dokładne opłukanie oczu i przestrzeni międzypalcowych w kończynach dolnych oraz na dokładne wysuszenie. Chlor stosowany jako środek odkażający wodę w basenie ma właściwości ma-cerujące skórę.

6.    Całe pomieszczenie raz dziennie po zajęciach musi być umyte środkami odkażającymi, spłukane czystą wodą i osuszone.

Bezpieczeństwo ćwiczących w tej formie zajęć jest czynnikiem dużej wagi i trudno go przecenić. Zmniejszona przez chorobę sprawność w połączeniu z często występującym brakiem umiejętności pływania, nakazuje spełnić wszystkie wymagania bezpieczeństwa, które redukują do minimum ryzyko:

1.    Basen musi być wyposażony w podstawowy sprzęt ratunkowy, taki jak żerdzie, bosaki i koła (ryc. 45).

2.    Prowadzący musi umieć pływać i znać przynajmniej podstawowe zasady ratownictwa.

3.    Prowadzący powinien prowadzić zajęcia w stroju umożliwiającym mu natychmiastową interwencję przez wejście do wody. Musi to być zatem strój kąpielowy.

4.    Basen powinien być odpowiednio oświetlony, co dotyczy zarówno światła dziennego, jak i sztucznego.

5.    Pomieszczenie musi być wyposażone w telefon umożliwiający kontakt z lekarzem dyżurnym lub inne skuteczne urządzenie alarmujące gwarantujące w razie wypadku natychmiastową pomoc,

6.    Prowadzącemu pod żadnym pozorem nie wolno opuścić pacjentów ćwiczących w wodzie.

Ryc. 45. Sprzęt ratowniczy używany na basenach. Żerdzie i bosaki są nieodzownym atrybutem bezpieczeństwa ćwiczących.

7.    Zajęcia można prowadzić przy pomocy dwóch instruktorów. Jeden z nich (dobrze pływający) znajduje się wtedy w wodzie, spełniając poza asekuracją rolę demonstratora, drugi, kontrolując całość, prowadzi zajęcia z korony basenu. Jeżeli na basenie jest jeden instruktor, nie wolno mu w żadnym wypadku wchodzić z pacjentami do wody, bo ogranicza to obserwację.

8.    W basenach, w których głębokość wody przekracza 1,40 m na jednego prowadzącego nie powinno przypadać więcej niż ośmiu chorych.

Mając na uwadze bezpieczeństwo ćwiczących, przygotowanie metodyczne do prowadzenia zajęć w wodzie wynikające ze szkolenia, należy sugerować, by były one w miarę możliwości prowadzone przez magistrów rehabilitacji ruchowej — absolwentów wyższych szkół wychowania fizycznego. Technik fizjoterapii może prowadzić grupowe zajęcia w wodzie w sytuacji, kiedy legitymuje się odpowiednio długim stażem pracy, doświadczeniem i umiejętnością dobrego pływania. Poza tym technik fizjoterapii może bez ograniczeń prowa-

6* 83