strona (86)

usprawniania leczniczego i dotyczy szczególnie ciężko poszkodowanych inwalidów chroników, którzy wymagają codziennych ćwiczeń indywidualnych.

3.    Turnusy sportowo-rehabilitacyjne w ośrodkach wypoczynku świątecznego, połączone ze zorganizowanym programem rekreacyjnym w ulubionych formach ruchu.

4.    Obozowe formy ćwiczeń fizycznych, które trwają dwa do trzech tygodni. Zaliczyć tu można wędrówki rowerowe, kajakowe czy żeglarskie oraz obozy organizowane w czasie urlopu w ośrodkach spółdzielczości.

5.    Sportowe zajęcia popołudniowe w grupach dla różnych schorzeń prowadzone są w formie normalnych treningów sportowych, a ich ukoronowaniem są zawody, spartakiady zakładowe, międzyzakładowe, tygodnie kultury fizycznej itp. Forma ta przygotowuje największą liczbę sportowców-inwalidów, którzy uprawiają sport wyczynowo i są objęci szkoleniom centralnym (ryc. 46).

6.    Działalność sportowa szczebla centralnego jest w Polsce prowadzona przez wyspecjalizowane zrzeszenie Z.S, „Start”. Obejmuje ona: mistrzostwa okręgowe, mistrzostwa w różnych dyscyplinach uprawianych przez inwalidów, mistrzostwa w grupach jednorodnych schorzeń połączone z działalnością kulturalną na wzór festynów sportowych. Poza tą działalnością, Zarząd Główny Zrzeszenia prowadzi szeroko zakrojone akcje na terenie międzynarodowym, w których polscy sportowcy-inwalidzi odnieśli sporo cennych sukcesów.

Inwalidzi uprawiający sport wyczynowo na zawodach są podzieleni na tzw. grupy startowe. Kwalifikacja do grupy zależy przede wszystkim od rodzaju inwalidztwa i stopnia trwałego kalectwa. W każdej grupie zależnie od tych kryteriów przeprowadza się dodatkowy podział na klasy. Ma to na celu wyrównanie szans startowych.

Oto obowiązujący w Polsce podział:

Grupa I — inwalidzi wzroku.

Klasa 1. Niewidomi ze 100% utratą wzroku.

Klasa 2. Niewidomi z częściową utratą wzroku (z możliwością odbioru, rejestracji światła do 2/50 wg skali Snel-lena.

Grupa II — inwalidzi słuchu.

Klasa 1. Głusi ze 100% utratą słuchu.

Grupa III — inwalidzi z amputacjami kończyn.

Klasa 1. Jednostronna amputacja przedramienia.

Klasa 2. Jednostronna amputacja ramienia.

Klasa 3. Obustronna amputacja przedramienia.

Klasa 4. Obustronna amputacja ramienia.

Klasa 5. Jednostronna amputacja goleni.

Klasa 6. Jednostronna amputacja uda.

Klasa 7. Obustronna amputacja goleni.

Klasa 8. Obustronna amputacja uda.

Klasa 9. Amputacja goleni i uda.

Klasa 10. Amputacje złożone.

Grupa IV — paraplegia (inwalidzi z uszkodzonym rdzeniem kręgowym).

Klasa 1. Uszkodzenie rdzenia odcinka szyjnego kręgosłupa (porażenia trójkoń-czynowe i czwórkończynowe niepełne).

Klasa 2. Uszkodzenia rdzenia w górnym odcinku piersiowym kręgosłupa z wyłączeniem funkcji mięśni dolnych części tułowia.

Klasa 3. Uszkodzenia rdzenia w dolnym odcinku piersiowym z wyłączeniem funkcji zginaczy i prostowników stawu biodrowego.

Klasa 4. Uszkodzenia rdzenia w dolnym odcinku piersiowym i lędźwiowym z niepełnym obustronnym porażeniem kończyn dolnych.

Klasa 5. Uszkodzenie rdzenia w dolnym odcinku lędźwiowym z jednostronnym porażeniem kończyny dolnej z wyłączeniem funkcji zginaczy i prostowników stawu biodrowego.

Klasa 6. Niepełne jednostronne porażenie kończyny dolnej z zachowaną funkcją (częściowo) prostownika stawu kolanowego, mięśnia czworogłowego uda.

Grupa V — inne uszkodzenia narządu ruchu.

Klasa 1. Jednostronne porażenia kończyny górnej.

86