stylistyka
0

x_odzH nie tyfto zamożności domu. ale leż szacunku _I(,

'4.

^,U-X

eośda czy strachu przed nim).    ^cJ

Storo - jak * rzekło - Kiykpoznajerm z tekstów (_Wcd, nri kolejności dziecko najpccrw słyszy teksty. poicm stara tir j. ^ł,l-x „Mi wyodrębni* “ *tmmicnia mowy poszczególne wyrazy j

pi Węd**. F«~.* ^    ^ich ^«^cnu- ^ się id,

S użswać). przyjrzyjmy- «ę tekstowi zc *. 20.    "a;,.

Ptawu, czynnością * procesie poznawania nieznany _ldc -odtfńcnie jego jednostek. Jcd. jest on zap.sany zgodnie z ko,*' dŁ ortografii, me przedstawia <o większych trudności. _£^dno«ki oddzielone są od sebe znakami przesłanko*; JsmL wykrzyknikiem. pytajnikiem lub średnikiem. Znaki i_c w de pbanyra przynajmniej czakiem odpowiadają m in. inion^j i przerwom w mówieniu.

Tekst na stronic 20 zawiera 10 jednostek rożnej długości. Są wi-<y nich takie krótkie, jak: Czek' Drocz. Są dłuższe, jak: Daruj mi! Spą. KcUmafstrsont Tontprrzdf niemoja u-itu. Są też bardzo długie, jak-Waortj tpeejdnie wczriw położyłem sif fpJŻ. wstawiłem budzik i bsZtłem uezebtiej mi zwykłe. Jednostki te różnią się nie tylko długo-idą. nic tylko ilością zawartej w nich treści, ale także formą.

Zanim pezystąpimy do ich klasyfikacji, rozpatrzmy następujący ury. wek tekstu, stanowiący również tylko jedną jednostkę.

Zm(Gt*ie społeczniku o z zadowoleniem powitało decyzjf rządu

Przecmtndiją się tu sobie dwa człony, z których jeden powiada-ma, o kim łub o czym jest mo-wa (wskazuję bohatera), drugi zaś infor-ar^co ten ktoi (lub to coś) robi albo co się z nim dzieje (wskazuje aynnote hib stan bohatera).

r”'“*^UBW7 ooi czsony. otrzymamy:

I! z zarWWpcer,^ decyle rządu

sobą wiążące, dojdzwmy do następujących

Odtlzśeireszy oba człony, otrzymamy:

bezpośrednio się ze wyników.

iaiwinw    ir.-,vx    '•■***

W praktyce zarówno każdy zc składników wydzielonych w wyroku aruHzy. jak też każda z wydzielonych grup składników może uę pojawić w tekście jako osobna jednostka. Ponieważ zaś tekst może stę sldadać nawet tylko z jednej jednostki, każdy z wydzielonych składników lub każda grupa składników może wystąpić w określonych okolicznościach jako cały tekst. W rzeczywistości bowiem nigdy nie komunikujemy wszystkiego, co by się w danej sprawie dało powiedzieć. Treść i formę rzeczywistych tekstów wybiera zawsze nadawca. Wybór ten zaś determinują m in następujące czynniki:

1) wiedza (po stronic treści) i znajomość języka (po stronie formy) nadawcy.

25