techniki3

	• Punktem prowadzącym j est ciemiąezko małe lub okolica międzyciemieniowa	• Punktem prowadzącym jest zwykle okolica wierzchołka główki, między ciemiączkiem tylnym a przednim. Do ciemiączka przedniego dostęp jest łatwy, natomiast ciemiąezko tylne znajduje się wyżej, ku tyłowi, dlatego jest trudno dostępne		Ułożenie czołowe można rozpoznać przez wybadanie nasady nosa po jednej stronie, a ciemiączka przedniego po drugiej stronie przedgłowia. W badaniu tym można dojść do ust, nigdy do bródki (jeśli wyczuwa się bródkę, to mamy do czynienia z ułożeniem twarzyczko wym).
Główka na dnie miednicy a. badanie zewnętrzne	• III chwytem położniczym we wchodzie nie wyczuwa się główki prawie zupełnie, natomiast są tam ruchome barki płodu	• stwierdza się brak główki nad wchodem, natomiast znajdują się tam ruchome barki		• nad wchodem znajduje się już tylko część potylicy, bródka zagłębia się w kanale rodnym i jest trudna do wybadania nad spojeniem łonowym
b. badanie . wewnętrzne	•    Całe zagłębienie krzyżowo- biodrowe jest zajęte przez główkę •    Punkt prowadzący główki znajduje się poniżej linii międzykolcowej •    Do kolców kulszowych już się na ogół nie udaje dotrzeć palcami		•    Główka wypełnia całe zagłębienie krzyżowo-biodro we. •    Do kolców kulszowych nie dochodzi się. •    Szew strzałkowy i czołowy - oba łatwo badalne, znajdują się w wymiarze prostym miednicy.		•    Część przodująca znajduje się na wychodzie- można wybadać dokładnie twarz i czoło płodu •    Zagłębienie krzyżowo- biodrowe jest zupełnie zajęte przez główkę, do kolców kulszowych nie dochodzi się