strona (246)

Istnieją (iwie techniki wprowadzania napięć elektrycznych: przez małe, naskórne, płytkowe lub kulkowe, elektrody lokalizowane w punktach akupunktury,

- przez wkłute igły akupunkturowe. które służą za elektrody.

Pierwsza metoda jest bliska klasycznej elektroterapii. Wykorzystuje się w niej najczęściej impulsy H-TENS o małej częstotliwości, przy t;_m|, krótszym niż 0,1 ms, lec/ można stosować wszelkie odmiany impulsów.

Druga metoda jest bliska klasycznej akupunkturze. Również stosuj się w mej impulsy typu H-TFNS, lec/ lak/e impulsy słal>e w krótkich, powtarzanych seriach. Powierzchnia styku igły z tkankami jest bardzo mała, co powoduje znaczne zagęszczenie napięcia i pizy zbyt długich lub (i) mocnych impulsach może wywołać oparzenie; polecane są zatem impulsy krótsze niż 1 ms. Przy stosowaniu serii impulsów wypełnienie powinno być mniejsze niż 10% (tj. przerwy dłuższe niż 10 impulsów), a moduły impulsów nie dłuższe niż 1 s, z przerwami międ/ymndularnymi od 3 do 10 $. O natężeniu decydują odczucia pacjenta i doświadczenie terapeuty.

W obydwóch metodach można zastosować jednocześnie kilka elektrod. W aparatach jednoobwodowych wykorzystuje się w tym celu rozwidlony wielokrotnie przewód do elektrod czynnych oraz jedną elektrodę bierną. Aparaty przystosowane do elektroakupunktury mają do dwudziestu wyjść dla przewodów łączących z igłami. Często są to obwody o osobno regulowanym natężeniu i / osobnymi elektrodami biernymi lub wszystkie są zamykane jedną elektrodą bierną.

Wskazania do stosowania elektroakupunktury są wyznaczane przez reguły akupunktury.

4.16.2. Elektroterapia w zaburzeniach psychicznych

Wstrząsy elektryczne

Od końca lal trzydziestych XX wieku stosuje się w lec zeniu psychoz tzw. wstrząsy elektryczne, czyli podanie impulsów' elektrycznych na mózgowie. Wywołują one serie silnych skurczów wszystkich mięśni z utratą przytomności i niepamięcią wsteczną. Obraz kliniczny wstrząsu eleklryc /negu jest prawie identyczny z obrazem dużego napadu padaczki. W wyniku impulsów elektrycznych prawdopodobnie dochodzi do depolaryzacji wszystkich włókien i komórek nerwowych w mózgu, które następnie podejmują pracę jakby „cxi nowa". W ten sposób niektóre szkodliwe pobudzenia zostają usunięte lub w znacznym stopniu zmniejszone.

W pierwszych latach stosowania wstrząsów elektrycznych używano impulsów elektrycznych w postaci sinusoidalnego rytmu przemiennego o częstości 50 Hz pobieranych bezpośrednio z elektrycznej sieci miejskiej. Obecnie używa się aparatów generując ych impulsy trwające 5 ms z pizerwami trwającymi 15 ms, co nadal daje częstość 50 Hz. Stosuje się także powtarzane moduły składające się / 4 impulsów, takich jak opisane, przedzielane przerwami międzymodularnymi o czasie trwania około 100 ms. Elektrody przykłada się do obu skroni. Czas zabiegu może być regulowa ny ręcznie lub z góry zaprogramowany, wynosi od I do 10 s {c/yli tak cłlugo trwa

246