1tom294

10. TECHNIKA WYSOKICH NAPIĘĆ 590

10.53.    PN-77/E-05118* Elektroenergetyczne linie i stacje wysokiego napięcia. Dopuszczalny poziom zakłóceń. Ogólne wymagania i badania terenowe.

10.54.    PN-1EC 99-1:1993* Ograniczniki przepięć. Iskiernikowe zaworowe ograniczniki przepięć do sieci prądu przemiennego.

10.55.    PN-79/E-06303* Narażenie zabrudzeniowe izolacji napowietrznej i dobór izolatorów do warunków za-brudzeniowych.

10.56.    PN-90/E-06308* Elektroenergetyczne izolatory wysokonapięciowe. Izolatory liniowe. Ogólne wymagania i badania.

10.57.    PN-86/E-06321* Elektroenergetyczne izolatory wysokonapięciowe. Izolatory przepustowe (przepusty). Ogólne wymagania i badania.

10.58.    PN-76/E-90250* Kable elektroenergetyczne i sygnalizacyjne o izolacji papierowej i powłoce metalowej na napięcie znamionowe nie przekraczające 23/40 kV. Ogólne wymagania i badania.

10.59.    PN-78/T-04502* Przemysłowe zakłócenia radioelektryczne. Typowe metody pomiarów'.

10.60.    Pohl Z.: Izolatory wysokiego napięcia do warunków zabrudzeniowych. Warszawa. WNT 1968.

10.61.    Prinz H.: Hochspannungsfelder. Munchen — Wien. R. Oldenburg 1969.

10.62.    Praca zbiorowa. Aktualne zagadnienia techniki wysokich napięć. Osiągnięcia Ośrodka Warszawskiego. Warszawa. PWN 1965.

10.63.    Roguski A. T.: Podstawy techniki wysokich napięć. In: Poradnik inżyniera elektryka. T. 1. Warszawa, WNT 1974.

10.64.    Safcma J.: Praca izolatorów liniowych i stacyjnych >v warunkach zabrudzeniowych. Warszawa, WNT 1968.

10.65.    Schwab A.J.: łlochspannungsmesstechnik. Berlin, Springer-Yerlag 1981.

10.66.    Strojny J.: Elektryczność statyczna. Warszawa, WNT 1979.

10.67.    Szczepański Z.: Wyładowania niezupełne w izolacji urządzeń elektrycznych. Warszawa. WNT 1973.

10.68.    Szczepański Z.: Technika wysokich napięć. Cz.1.: Wytrzymałość dielektryczna. Łódź. WNPŁ 1973.

10.69.    Szczepański Z. i in.: Układy izolacyjne urządzeń elektroenergetycznych. Warszawa, WNT 1978.

10.70.    Szpor S. i in.: Technika wysokich napięć. Warszawa, WNT 1967.

10.71.    Szpor S., Samuła J.: Ochrona odgromowa. T. 1. Wiadomości podstawowe. Wyd. 3. Warszawa, WNT 1983.

10.72.    Szpor S.: Ochrona odgromowa. T. 2. Ochrona urządzeń elektroenergetycznych. Warszawa, WNT 1975. T. 3. Warszawa, WNT 1978.

10.73.    Wichman E. H.: Fizyka kwantowa. Warszawa, PWN 1973.

10.74.    Wilhelm J. i in.: Nukleur-elektro-magnetischer Puls (NF.MP). Sindelłingcr, Expert Vcrlag, 1985.

10.75.    Wodziński J.: Wysokonapięciowa technika probiercza i pomiarowa. Łódź, WNPŁ 1978.

10.76.    Wołkowiński K.: Uziemienia urządzeń elektroenergetycznych. Wyd. 2. Warszawa, WNT 1972.

10.77.    Zienkiewicz O.: Metoda elementów skończonych. Warszawa, Arkady 1972.

Dane aktualne w chwili druku. Sprawdzić aktualność normy przed stosowaniem.

<1 <1

Elektryczność statyczna

dr inż. Leszek Ptasiński (p. u.l^-ll.2.5). doc. dr inż. Jan Strojny (p. 11.2.6+113.5)

11.1.    Zagadnienia ogólne

Elektryczność statyczna — w praktyce inżynierskiej — jest rozpatrywana w dwóch aspektach: ochrony przed skutkami jej występowania oraz wykorzystania. W rozdziale 11. przedstawiono głównie pierwszy aspekt. Zagadnienia wykorzystania zjawiska omówiono w tomie 2., rozdz. 1.

11.1.1.    Określenia

Elektrosiatyka — dział wiedzy zajmujący się zjawiskami związanymi z obecnością ładunków elektrycznych oraz ich wzajemnym oddziaływaniem, które jest wynikiem jedynie usytuowania tych ładunków, a nie ich ruchu¹.

Ładunek elektrostatyczny — ładunek elektryczny o znaku dodatnim albo ujemnym, niezrównoważony — w określonej objętości — ładunkiem przeciwnego znaku.

Elektryczność statyczna — zespół zjawisk towarzyszących powstawaniu ładunku elektrostatycznego.

Stan naelektryzowania —stan ciała stałego, ciekłego lub gazu, w którym wykazuje ono obecność ładunku elektrostatycznego lub/i polaryzacji.

Neutralizacja ładunku zobojętnienie ładunku elektrostatycznego przez dostarczenie ładunku przeciwnego znaku, powodujące zanik wytwarzanego zewnętrznego pola elektrycznego.

Antystatyzacja — nadawanie materiałom właściwości, które powodują, że w warunkach ich użytkowania nie występuje stan naelektryzowania.

Wyładowanie elektrostatyczne — wyładowanie elektryczne inicjowane w wyniku występowania elektryczności statycznej.

Rezystancja upływu — rezystancja między określoną powierzchnią ekwipotencjalną rozpatrywanego obiektu a ziemią.

11.1.2.    Powstawanie i zanikanie stanu naelektryzowania

Zjawisko elektryczności statycznej najczęściej występuje w warunkach zetknięcia i następującego po nim rozdzielenia dwóch nienaelektryzowanych ciał, przy czym mogą to

1

Prędkość przemieszczania ładunków jest na tyle mała, że składowa siły pochodząca od pola magnetycznego generowanego w wyniku ruchu tych ładunków jest do pominięcia.