teologia023

Apostołka niezmierzonych bogactw Bożego miłosierdzia

Święta Siostra Faustyna (1905—1938)

W historii Kościoła rzadko się zdarzało, by w ciągu jednego stulecia jakiś chrześcijanin osiągnął szczyty doskonałości, został beatyfikowany i kanonizowany, a następnie czczony w całym świecie. Tak właśnie jest w przypadku św. Siostry Faustyny. Helena Kowalska, gdyż takie było jej rodowe imię i nazwisko, urodziła się 25 sierpnia 1905 roku we wsi Głogowiec, w parafii Świnice Warckie, w województwie łódzkim. Po wstąpieniu do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia gorliwie spełniała swoje obowiązki i prowadziła niezwykle bogate życie duchowe. Zmarła 5 października 1938 roku w Krakowie. Została beatyfikowana w Rzymie 18 kwietnia 1993 roku, a kanonizowana również w Rzymie 30 kwietnia 2000 roku. Wszystkie te wydarzenia rozegrały się w ciągu jednego stulecia.

Ofiarowana Bogu

Helena nie aspirowała do grona wielkich tego świata. Była trzecim z dziesięciorga dzieci ubogich rolników Marianny i Stanisława Kowalskich. Rodzice przekazali jej jednak skarb żywej wiary w Boga obecnego w świecie i w drugim człowieku. Nauczyli ją stawiania Bożych spraw na pierwszym miejscu. Niecałe trzy lata Helena uczęszczała do szkoły podstawowej. W 16. roku życia podjęła pracę jako pomoc domowa w Aleksandrowie Łódzkim, a następnie w Łodzi. Nic zatem nie wskazywało na to, iż będzie powszechnie znaną osobą.

Jednakże w tej dziewczynie były głęboko zakorzenione wielkie ideały, a wśród nich pragnienie życia zakonnego. W lipcu 1924 roku, pod wpływem wewnętrznego natchnienia, Helena Kowalska wyjechała do Warszawy, by je zrealizować. Przez rok pracowała u Aldony Lipszyc w Ostrówku, w gminie Klembów koło Warszawy, zarabiając na posag. 1 sierpnia 1925 roku Helena Kowalska wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. W postulacie w Warsza- * wie i w nowicjacie w Krakowie podjęła intensywną formacją zakonną, poznając zasady życia wewnętrznego i charyzmatu zgromadzenia. 30 kwietnia 1926 roku otrzymała habit zakonny i nowe imię, pod którym przeszła do historii: siostra Maria Faustyna. Po ukończeniu dwuletniego nowicjatu, 30 kwietnia 1928 roku, złożyła śluby czasowe, które ponawiała przez kolejne pięć lat. W końcu, 1 czerwca 1933 roku złożyła w Krakowie śluby wieczyste. W Wielki Czwartek 1934 roku spisała akt całkowitego ofiarowania się za grzeszników, szczególnie za tych, którzy zwątpili w miłosierdzie Boże.

Podczas formacji w nowicjacie, a następnie w życiu zakonnym, Siostra Faustyna spełniała najprostsze posługi. Pracowała jako kucharka, ogrodniczka, furtianka, jako pomoc w piekarni i w sklepie piekarniczym: w Warszawie, Płocku, Wilnie i w Krakowie. Wszystkie te zajęcia wypełniała z ogromnym oddaniem, starając się przez nie odkryć miłość Boga i odpowiadać na nią osobistym zaangażowaniem.

209