TERESA

czyli wywiad ze święta Teresa od Dzieciątka Jezus

Mój przyjaciel z nieba

Święta Teresa z Lisieux (1873-1897) - zakonnica, mistyczka, patronka Francji, misji, zakonu karmelitańskiego.

A Zacznę od najważniejszego pytania: dlaczego piętnastoletnia dziewczyna, przed którą dopiero otwiera się życie, zdecydowała się zamknąć w murach klasztoru?

- Odpowiem tak: wyobraź sobie, że pewnego dnia poznałeś fascynującą osobę, poza którą nie widzisz świata, i zakochałeś się do szaleństwa. Czy w takiej sytuacji nie marzysz o tym, by zamieszkać razem już na zawsze?

A Hm... chyba tak.

- A widzisz! Dla mnie kimś takim stał się właśnie Chrystus. Postanowiłam zamknąć się w klasztorze, aby nikt i nic nie rozpraszało mojej miłości.

z nieba

A I udało się?

-    Właściwie tak. Bywały trudne chwile. Często przychodził szatan i wmawiał mi, że Bóg o mnie zapomniał. Dręczył moje serce. Niekiedy inne siostry traktowały mnie jak chodzące dziwadło. Ale który z zakochanych jest zupełnie normalny?

A Powiedz mi jeszcze, jak to się stało, że nie opuszczając nigdy swojego klasztoru, stałaś się patronką misji na całym śiwiecie?

-    Kiedy mieszkałam w klasztorze, miałam dziwne marzenie. Pewnie będziesz się ze mnie śmiał, ale ja marzyłam, by być nie tylko zakonnicą. Chciałam zostać misjonarzem, kapłanem, prorokiem, męczennikiem, poetą i kimś tam jeszcze. Chciałam służyć Kościołowi na wszystkie sposoby. Fizycznie było to niemożliwe, ale duchowo ofiarowałam dużo mojej modlitwy i cierpienia właśnie za misjonarzy. Do dziś opiekuję się nimi z nieba.

A Skoro mówimy o niebie, wyjaśnij, proszę, co znaczyły słowa, które wypowiedziałaś przed śmiercią. Obiecałaś, że będziesz zrzucała z nieba róże.

-    Tak, to prawda. Są to róże duchowe - natchnienia i pomoc w ludzkich problemach. Już kilka lat po śmierci otrzymywałam codziennie setki listów z prośbą o wstawiennictwo.

A Listy do nieba?

-    Raczej nie, przychodziły na adres mojego klasztoru w Lisieux we Francji. Ale jeśli ktoś chce mnie o coś prosić, niech poszuka najbliższego kościoła pod wezwaniem świętej Tereski i pomodli się krótko.

A A nie można wieczorem, tak przy łóżku?

-    Można, na pewno usłyszę.

A Dziękuję w imieniu wszystkich zainteresowanych, dziękuję też za wywiad. Myślę, że powinnaś w tym miesiącu przygotować mnóstwo świeżych różyczek do zrzucania na ziemię.

-    Obiecuję, że n?§ zabraknie.

„Rozmawiał” ks. Janusz Stańczuk