wiatr2

Wiatromierz ultradźwiękowy (tu WAS425 firmy Vaisala) - mierzy czas przebycia przez ultradźwięki drogi od jednego przetwornika do drugiego i z powrotem. Czas ten zależny jest od prędkości wiatru wzdłuż drogi dźwięku. Różnica czasu przebycia tej samej drogi (w tą i z powrotem) pozwala na obliczenie prędkości wiatru, za co odpowiada jednostka obliczeniowa będąca częścią przyrządu. Przy wietrze wiejącym wzdłuż drogi dźwięku, czas wzrasta w kierunku pod wiatr, a maleje z wiatrem. Pomiar wykonywany jest w trzech kierunkach (trzy przetworniki) co 120° (rys. 3), co umożliwia określenie kierunku i prędkości wiatru. Co istotne, brak jest części ruchomych narażonych na uszkodzenie, a pomiar jest niezależny od temperatury i wilgotności powietrza oraz wysokości n.p.m (opcjonalne ogrzewanie zapobiega oblodzeniu). Dokładność pomiaru: prędkość - 0,1 m/s, kierunek - 1°. Zakres pomiaru prędkości: operacyjny - 0-65 m/s, testowany -0-129 m/s.

Na rysunku 5 znajduje się róża wiatru, wykonana na podstawie wyników pomiaru kierunku i prędkości wiatru w Obserwatorium Agrometeorologicznym w Fclinie w marcu 2000 roku. Łączna liczba obserwacji wynosi 93 (31 dni x 3 obserwacje dziennic) i ta liczba jest podstawą obliczeń - 100%. Róża wiatru podaje dokładną informację, gdy zawiera skalę częstości (%) i prędkości (m/s).

Z analizy wynika, że najczęściej wiał wiatr południowo-zachodni (SW) - z częstością 23,1%, najrzadziej - północno-wschodni (NE) - 2,2%. Największą średnią prędkość osiągnął wiatr południowy (S) - 5,7 m/s, a najmniejszą - północny (N) - 2,3 m/s.