Układ Krążenia0021

żółtozieloną fluorescencję. U ludzi w stanie spoczynku czas ten wynosi 10-15 s. Można stosować również: histaminę, która rozszerza naczynia włosowate i powoduje widoczne zaczerwienienie twarzy; lobelinę pobudzającą oddychanie i wywołującą kaszel; sacharynę, która w jamie ustnej drażni receptory smakowe.

Ciśnienie krwi w naczyniach można mierzyć i rejestrować zarówno w jamach serca, jak i w poszczególnych odcinkach układu naczyniowego. Ciśnienie w tętnicach najczęściej mierzy się i zapisuje za pomocą manometrów rtęciowych lub membranowych, a w żyłach i naczyniach włosowatych przy pomocy manometrów wodnych. Ciśnienie w naczyniach krwionośnych może być:

>    napędowe - działa w kierunku przepływu krwi i stanowi różnicę ciśnień w dwóch punktach wzdłuż naczynia.

>    transmuralne (przyścienne) - działa od wewnątrz prostopadle do ściany naczynia i stanowi różnicę ciśnień we wnętrzu i na obwodzie naczynia.

>    sprężyste - działa okrężnie w ścianie naczyniowej, aby równoważyć działające od wewnątrz ciśnienie transmuralne. Przeliczone na 1 cm² poprzecznego przekroju ściany nosi nazwę naprężenia.

>    chwilowe - określone w jakimkolwiek momencie podczas cyklu sercowego

>    skurczowe - największe określone podczas skurczu serca.

>    rozkurczowe - najmniejsze określone podczas rozkurczu

> średnie - średnia geometryczna z ciśnienia maksymalnego i minimalnego podczas skurczu.

> pulsowe - rozpiętość między    ciśnieniem    skurczowym a

rozkurczowym.

Ciśnienie w dużych tętnicach u człowieka waha się od 80 do 125 mm Hg, w tętniczkach najmniejszych gwałtownie spada do 40 mm Hg, w naczyniach włosowatych (nie ma wahań pulsowych) wynosi 20 mm Hg, w żyłach maleje w pozycji leżącej do ok. 4 mm Hg, a w pozycji stojącej przyjmuje wartości ujemne. Podczas skurczu serca tętnice przepełniają się, ich ściany ulegają rozciągnięciu, a ciśnienie staje się największe, maksymalne czyli systoliczne. Podczas rozkurczu krew z serca nie dopływa, a dzięki skurczowi sprężystych tętnic jest popychana w