INSULINA W LECZENIU CUKRZYCY
Insulina jest hormonem wytwarzanym przez komórki beta wysp trzustkowych Langerhansa. Odgrywa zasadniczą rolę w procesach przemiany materii, wpływając na gospodarkę węglowodanową, białkową i tłuszczową:
- ułatwia transport glukozy przez błonę komórkową i wykorzystanie jej w komórce
- wzmaga glikogenezę (przetwarzanie glukozy na glikogen) w wątrobie i mięśniach
- ułatwia transport aminokwasów poprzez błonę komórkowa oraz syntezę białek
- ułatwia wytwarzanie lipidów i hamuje ich rozpad
1. Strzykawka tzw. insulinówka
2. Wstrzykiwacz insuliny( pen)
Wstrzyknięcie podskórne insuliny można wykonać
wkłuwając igłę pod kątem 45-60 lub pod kątem 90 w stosunku do powierzchni skóry.
Insulinę wstrzykuje się najczęściej w następujące 4 okolice ciała:
1) środkowa część ramienia
2) górna część pleców w okolicy łopatki
3) zewnętrzne pole ściany jamy brzusznej
4) udo
Wkłucie podskórne pod kątem 45 60 0 wymaga ujęcia skóry w fałd i zastosowaniu dłuższej igły, przy wkłuciu pod kątem 90 0 należy skórę napiąć.
OBLICZANIE DAWEK INSULINY
Moc biologiczna preparatu insuliny wyraża się w jednostkach międzynarodowych 0-m.).
Insulina produkowana jest w następujących j.m., tzn 1 ml preparatu zawiera 100 j.m. insuliny.
Istnieją dwa rodzaje insuliny: insulina ludzka, insulina analogowa.
Komórki insuliny klasycznej składają się z dwóch łańcuchów aminokwasów-A i B-jak komórki naturalnej insuliny trzustkowej.
Analogi ludzkiej insuliny otrzymuje się na drodze modyfikacji genetycznej. Rekombinowane są komórki drożdży lub Escherichii coli.
1