• Spojrzenie - przenikliwe, zgaszone, wyraziste, smutne, melancholijne.
Sposób poruszania:
• Człowiek ruchliwy, energiczny, aktywny.
• Człowiek powolny, apatyczny, ociężały.
Pierwsze wrażenie, usposobienie, temperament:
• Sympatyczny, miły, budził sympatię, wzbudzał zaufanie.
• Antypatyczny, niemiły, nieprzyjemny.
• Nieobecny, z głową w chmurach, roztrzepany, często zamyślony.
• Ciepły, serdeczny, uprzejmy, życzliwy, otwarty.
• Niemiły, nieprzyjemny, nieuprzejmy, nieżyczliwie (wrogo) nastawiony do otoczenia.
• Chłodny, powściągliwy, zamknięty w sobie, gbur, mruk.
• Wesoły, radosny, często się uśmiecha, optymista.
• Smętny, smutny, przytłoczony, zatroskany, pesymista.
• Zgaszony, obojętny, przygaszony.
• Choleryk, człowiek nerwowy, niepanujący nad sobą, wybuchowy.
• Człowiek opanowany, stonowany, umie panować nad sobą, zrównoważony.
• Energiczny, zaradny, aktywny, czynny.
• Flcgmatyk, człowiek apatyczny, mało energiczny, bierny.
Cały czas musisz pamiętać, co masz na celu: opisanie postaci i jej ocenę, nie opowiadanie.
Nie zgub się w gąszczu wydarzeń.
Nie opowiadaj fabuły całej powieści lub życiorysu danego bohatera czy realnej postaci. Skup się na cechach i jedynie jako przykłady podawaj sytuacje z życia postaci.
Uważaj, by Twoje wypracowanie nie przerodziło się w wyliczankę cech.
To byłoby nudne i nieprzekonujące. Musisz podawać dużo przykładów, powinieneś uzasadniać swe opinie. Cechy, które wymieniasz, powinny znaleźć odzwierciedlenie w życiu postaci lub opiniach innych o tej osobie. Nie wystarczy odpowia
dać na pytanie: jaka jest postać? Należy też odpowiadać, dlaczego.
Uporządkuj cechy.
Nie pisz najpierw o charakterze, potem o wyglądzie, by przy poglądach politycznych znów powrócić do barwy oczu.
Nie zapomnij o ocenie postaci.
Może być kontrowersyjna, ale musi być uzasadniona.
Charakterystyka nie musi być pozytywna.
Piszemy też przecież o osobach, których nic lubimy, nie popieramy, które nas irytują. Tak więc nic musisz pisać peanu na cześć opisywanej postaci.
• Dobrze, jeśli nawet u pozytywnego bohatera znajdziesz jakieś słabe punkty, wady.
• Pamiętaj, że niektóre postacie są statyczne, inne dynamiczne, tzn. niektóre zmieniają się w toku akcji, inne nie. Np. Jacek Soplica to postać dynamiczna, czyli przechodząca przemiany. W charakterystyce musisz pokazać, jak ta postać się zmieniła. Bo przecież zawadiaka- Jacek i Ksiądz Robak to nie taka sama osoba.
Zwracaj uwagę na temat pracy.
Jeśli proszą Cię o wykazanie, dlaczego kogoś lubisz, nie skupiaj się na jego wadach. Na bieżąco, nie tylko w końcowej partii pracy, oceniaj postać. Inną autocharakterystykę napiszesz, gdy jej temat będzie brzmiał: Dlaczego uważasz się za dobrego przyjaciela, inną na temat: Jestem idealnym kandydatem do samorządu. Inne cechy uwypuklisz jako przydatne w działalności przewodniczącego klasy, inne podkreślisz, gdy będziesz charakteryzował siebie jako idealnego przyjaciela.
Naucz się eksponować swoje zalety.
✓
Ćwicz umiejętność autoprezentacji i autoreklamy. W dorosłym życiu przyda Ci się to na rozmowach kwalifikacyjnych w sprawie pracy czy na egzaminie na wyższą uczelnię. List motywacyjny i CV. tak często pisane przez Wasze starsze rodzeństwo i rodziców, to nic innego, tylko specyficznie skonstruowana autocharakterystyka.
Pamiętaj o wyrazach bliskoznacznych.
Uważaj, by nic powtarzać ciągle tych samych określeń.
24