47
Pojecie klasycyzm z encyklopedii:
Klasycyzmem określa sic* zcspó-ł cech charakterystycznej dla antycznej sztuki oraz literatury greckiej i rzymskiej, uznanych od czasów odrodzenia 2a twórczość nos konała pod względem -.nystyczrym. a także dającą pełny obraz świata i człowieka, twórczość ta potraktowana została jako Wzorzec pózmejszycti dokonań literatury' europejskiej.
Klasycyzm według Teresy Kostkicwjćżówći:
używanie terminu „klasycyzm" jako nazwy całci eooki historycznej w literaturze polskiej
klasycy zm pojmowany był wąsko: jako sformułowana teoria estetyczno -literacka, zawarta przede wszystkim w rozprawach i poematach normatywnych .......
- określenie klasycyzmu jako stylu. To pojecie zapożyczone z historii sztuki nie zostało nigdzie wyjaśnione
- najbardziej kontrowersyjna i spójna koncepcja klasycyzmu w literaturze polskiej zaprezentowana została w rozprawie Stanisława Pietraszki: „Doktryna literacka polskiego klasycyzmu”. Przynosi ona wielokierunkowe obserwacje, ustalenie prowadzące ku całościowej interpretacji zjawiska
Klasycyzm w artykule Małgorzaty Mikołajczak:
Klasycyzm jest jednym z tych pojęć, które wymykają sic jednoznacznym definicjom. Dla jednych klasyczność ma znaczenie bardzo szerokie - polega na rzetelności pisarskie;, żądaniu oq artysty oy uczył nas. a zarazem rozwijał naszą wrażliwość, sposób patrzenia i myślenia, odnajdywania najprostszego wyrazu dla uniwersalnych problemów (J.Z. Lichański).
Dia innych wiąże się z przekonaniem o istnieniu stałych wartości, z uznaniem estetycznych kanonów; miary, harmonii, równowagi; z powrotem do tradycji.
Ryszard Przybylski - klasycyzm współczesny „tragiczny” zasadza się na zgoła odmiennych przesłankach. Współcześni klasy c;. rozumieją, iż żyją w epoce, która ideę harmonii świata uważa za przeżytek, a jej rozkład za neutralny proces dernitologizacji świadomości kulturalnej.
Henryk Peyre dowodzi, żc klasycyzm nie utożsamia precyzji analizy z kultem
wyklucza głębi. Klasyk przedstawia rzeczywistość z obiektywizmem, który polega zarówno na zainteresowaniu tym. co wewnętrzne w człowieku, tym co widzialne i niewidzialne.
7.4
kP