W Soksch tamwteanych człowieka tde ma odpowiednich enzymów (jak np u Wrów crv owiec) rozkładających polisacharydy i oligosacharydy, w których występvąą wiązaom 0-glifcozydowe. stąd węglowodany dzielimy na:
• węglowodany przyswajalne - cukry proste, skrobia,
< błonnik pokarmowy — częściowo nieprzyswajalne (np. pektyny) i mepr/ytwajalne (ligniny) węglowodany tworzące błonnik pokarmowy.
Brak strawności i przyswajalności wielocukrów wchodzących w skład błonnika pokarmowego określa jego rolę w prawidłowym funkcjonowaniu organizmu człowieka. Węglowodany wchodzące w skład błonnika pokarmowego powodują:
• pobudzenie funkcji żucia i wydzielania śliny,
• buforowanie i wiązanie nadmiaru kwasu solnego w żołądku,
• zwiększenie wypełnienia jelit,
• pobudzenie ukrwienia jelit i nasilanie ięlj aktywności ^notorycznej,-----
I tworzenie sprzyjającego podłoża dla pożądanej I flory bakteryjnej jelita,
I zapobieganie odwodnieniu mas kałowych i skrócenie pasażu jelitowego,
• wiązanie cholesterolu i kwasów żółciowych w świetle jelita,
< przyspieszenie wydalania związków sterolowych z organizmu.
OPORNA SKROBIA ^ESKROB^WE UGNłNY
CELULOZA POLISACHARYDY
NIECELULOZOWE
ROZPUSZCZALNE W WODZIE
NIEROZPUSZCZALNE W WODZIE
GUMY I KLEJE ROŚLINNE
HEMICELULOZY
PEKTYNY —
POLISACHARYDY ROŚLIN MORSKICH
(agar.alglnlcmy, karageny)
Rys. 3. Węglowodany złożone wchodzące w skład błonnika pokarmowego
Przy nadmiernym spożyciu błonnika pokarmowego może nastąpić upośledzenie wchłaniania witamin i składników mineralnych, mogą pojawiać się biegunki, wzdęcia. podaż tego składnika w diecie wg Norm żywienia człowieka IŻŻ 2008 powinna wynosić nie mniej niż 20 g i nie przekraczać 40 g.