ŚWIATŁO i SÓL

0 281

Światło i sól

Ewangelia wedtug św. Mateusza 5

Jezus przemawiał do tłumów, ale znajdował też czas, aby na osobności udzielać nauk swoim uczniom. Takich uczniów - ludzi, którzy postanowili Mu zaufać i pójść wskazaną przez Niego drogą - było znacznie więcej niż dwunastu najbliższych Mu apostołów.

Jezus mówił im o tym, jak powinien żyć Jego uczeń. Patrząc na ich skupione, zasłuchane twarze, zdawał sobie sprawę, jak bardzo są różni. Miał przed sobą matki i gospodynie domowe, rybaków, sklepikarzy, rzemieślników, kupców, celników, młodych chłopców i dziewczęta.

-Jako moi uczniowie - mówił do nich - możecie Mi służyć tam, gdzie żyjecie i pracujecie. Będziecie jak sól.

Sól nie pozwala psuć się mięsu i rybie, i wy również zachowacie od zepsucia wasz mały zakątek świata. Z miłości do Mnie będziecie uczciwi, pracowici i dobrzy dla wszystkich potrzebujących. W waszych uczynkach nie będzie zepsucia.

Sól nadaje też smak pożywieniu.

Żyjąc w prawdziwej radości, przydacie smaku życiu waszych bliźnich.

I nie ukrywajcie waszej więzi ze Mną. Spójrzcie na tamto miasto na wzgórzu. Ono nie stara się ukryć przed wzrokiem przechodniów. Nie udaje, że go tam nie ma. Pokazujcie ludziom, że jesteście moimi zwolennikami.

Niech każdy się dowie, że znaleźliście Mnie, czyli światło świata. A wtedy i wy będziecie jak światło. Dzięki wam ludzie odnajdywać będą swoją drogę w życiu. Zaniesiecie pocieszenie i pomoc tym, których otaczają ciemności samotności, smutku i życiowych problemów.

Każdy mój uczeń to sól i światło pośród tego ciemnego, zepsutego świata.