0000008 (14)

W chrzęslniakach zwapnienia są inne: drobne, „ziarniste”, dobrze wysycone. W bardzo dużych zniszczeniach miejsce prawidłowej architektoniki kości zajmuje splątana siatka zlewających się ognisk, kość może być kilkakrotnie zgrubiała i wygięta w charakterystyczny sposób: kość udowa jak „laska pasterza”, piszczel—szablowato lub cylindrycznie.

W przypadku jednego ogniska dysplazji włóknistej wygląd zniszczenia i regularnego wrzecionowatego rozdęcia kości jest najczęściej również znamienny.

W przypadku pojedynczego ogniska dysplazji włóknistej obowiązuje zawsze przed zabiegiem operacyjnym biopsja, przede wszystkim w celu wyłączenia chondrosarcoma centrale i uniknięcia fatalnej omyłki—wyłyżeczkowania guza złośliwego.

W kościach podstawy czaszki i twarzoczaszki zmiany są osteosklerotyczne, z przewagą lub wyłącznie jednej strony, w żuchwie — torbielowate lub „mieszane". Zatoki są bez-powietrzne. Szczególnie duże zmiany zajmują przedni dół czaszkowy. Na sklepieniu czaszki zmiany są osteolityczno-osteosklerotyczne. W żebrach, kościach śródręczy, śródstopi i paliczków mogą przeważać zagęszczenia utkania kostnego nad osteolizą. W żebrach bywają też pojedyncze torbielowate ogniska.

Ryc. 285

Ryc. 285. Dysplasia fibrosa nionóostotica.

Ryc. 286 a

344    WEWNĄTRZ POCHODNE KONSTYTUCJONALNE CHOROBY NARZĄDU RUCHU