009 tif

9

przekrojach, np. 18/26, 20/26 cm, są już rzadziej stosowane. Na rys. 1.2 zestawiono przykładowo belki o przekroju litym i równoważnych pod względem nośności przekrojach złożonych. Zwraca uwagę oszczędność materiałowa w tych ostatnich.

9

Rys. 1.2. Belki o przekroju litym i równoważnym pod względem nośności przekroju ziożonym: h) dwuteowy, F = 140 cm³ (przekrój lity F = 200 cm²), h) skrzynkowy, F = 236 cm² (przekrój lity F' = 352 cm²)

Rozpiętość belek nośnych z drewna litego w świetle ścian budynku nie przekracza zwykle 6,0 m, gdyż przy większej rozpiętości przekroje belek stają się zbyt duże, co jest nieekonomiczne.

Newralgicznym punktem stropu drewnianego jest miejsce oparcia belek nośnych na murze. Końce belek są najbardziej narażone na butwienie i należy je odpowiednio izolować i chronić przed zawilgoceniem. Źródłem zawilgocenia może być przenikanie wilgoci ze ścian nic ocieplonych odpowiednio i wykraplanie się pary wodnej na granicy materiału „ciepłego” (drewno) i „zimnego” (cegła, beton) lub odsychanie belek (wyparowywanie wilgoci) przez czoło belki niedostatecznie wysuszonej.

Sposoby oparcia belki drewnianej na murze pokazano na rys. 1.3. Gniazda w murze muszą mieć wymiary większe od odpowiednich wymiarów belek dla zabezpieczenia ich przed bezpośrednim stykiem z murem. Belka może się opierać