0000015 (5)

Z praktyki wiemy, że liczba powtórzeń ćwiczenia zależy głównie od celu treningu (tzn. od tego, jaką cechę motoryczną chcemy rozwijać) i zaawansowania ćwiczącego. Na przykład Iwanow (patrz tab. 3) uzyskał najlepsze wyniki w izometrycznym treningu siły stosując 5—6 powtórzeń przy napięciu około 100°/o i czasie jego trwania 5—6 s. Należy dodać, że przeprowadził on badania na grupie ludzi młodych i wytrenowanych. Ziółkowski natomiast w treningu izometrycznym osób w wieku starczym zastosował program ćwiczeń z 10-sekundowymi napięciami wielkości 70°/o i z dziesięcioma powtórzeniami tych napięć w jednej serii.

Zastanówmy się teraz, jak reagują mięśnie na maksymalne skurcze o różnych częstotliwościach (ryc. 7).

W badaniach, których wyniki przedstawiono na rycinie 7, pomiarów dokonano u ćwiczącego w pozycji siedzącej. Częstotliwość ruchu ustalono metronomem. Badanych proszono, aby rozwijali możliwie jak największą siłę przy każdym skurczu. Kilka dni później te same mięśnie (naciskanie kciukiem, chwyt ręką, zginanie w stawie łokciowym i prostowanie w stawie kolanowym) były oceniane przy innej częstotliwości. Czas pracy wynosił zawstr 10 minut. Okazało się. że przy częstotliwościach większych niż jt der skurcz na dwie sekundy

Ryc. 8. Siła maksymalna możliwa do uzyskania w zależności od częstości skurczów mięśni [42], Objaśnienia w tekście

bardzo trudno było uzyskać maksymalną siłę skurczu. Częstotbwości ustalono w przedziale od 6 do 30 skurczów na minutę. Z badań [42] wynikało, że maksymalna siła skurczu mięśnia może być rozwijana 6 razy na minutę, to znaczy co 10 sekund. Wzrost częstotliwości skurczów powoduje gwałtowne zmniejszanie się ich siły (ryc. 8). Przy 30 skurczach na minutę może być mobilizowane tylko około 60*/» siły maksymalnej. Wydaje się, że omówiony przykład dostatecznie wyjaśnia zagadnienie aspektu siłowego fizjologii wysiłku powtarzanego.

Przy bardzo wysokich napięciach izometrycznych przerywanych całkowitym odpoczynkiem tętno nie jest stabilne i nie może być miarą fizjologicznego obciążenia podczas wysiłku fizycznego. Zwiększa się jednak w miarę wzrostu obciążenia, tj. staje się szybsze, gdy pracuje większy zespół mięśni (ryc. 9). Nasze rozważania można odnieść także do tzw. tempa ćwiczeń, które powinno być powolne, ponieważ dopiero wtedy można uzyskiwać maksymalne napięcia mięśni.

Częstotliwość skurczów mięśni feźj niska (6~13,4) flU wysoka (15,8-28,9)

R>e. 9. Częstość tętna w zależności od wielkości zespołu mięśniowego zaangażowanego w wysiłku i częstotliwości skurczów tych mięśni [42]

29