Nie uwzględniona w podziale osteopathia slriala jest bezobjawową anomalią całego układu szkieletowego. Na rentgenogramach stwierdza się intensywne, regularne smugi osteosklerotyczne (o różnym poprzecznym wymiarze 3—10 mm), biegnące przez całą długość kości kończyn, kręgosłupa i miednicy. Kości nie są zniekształcone. Osoby dotknięte tą anomalią są zupełnie zdrowe, a w szczególności nie zgłaszają żadnych skarg ze strony narządu ruchu.
Plamistość kości (osteopoikilosis, osteopalliia condensans disseminata, osteosclerosis disseminata familiaris) jest bardzo rzadką dziedziczną anomalią układu kostnego o nieznanej etiologii. Stwierdzana bywa zawsze przypadkowo na podstawie rentgenogramów wykonywanych z rozmaitych przyczyn. Rozpoznanie ustala się na pierwszy rzut oka. Najczęstsza plamista postać osteopoikilii daje mniej lub bardziej liczne, regularnie okrągłe lub owalne osteosklerotyczne ogniska wielkości łebka szpilki do wielkości grochu. Ogniska zagęszczonego utkania kostnego są dobrze okonturowane i rozmieszczone symetrycznie w okolicach przynasadowych kości kończyn, w nadgarstku i kościach stępu. bywają w miednicy i żebrach, wyjątkowo występują w kręgosłupie i czaszce. Bardzo rzadką postacią jest tzw. osteopoikilia smugowata, w której Unijne, cienkie pasma zagęszczonego utkania kostnego występują w nasadach kości długich, miednicy i kręgosłupie (ryc. 293).
Rzadko stwierdza się też postać mieszaną, plamisto-smugowatą.
Wszystkie kości są poza tym nie zmienione, anomalia nie sprawia nigdy żadnych dolegliwości oraz nie powoduje odchyleń w wynikach badań pracownianych. Mimo to
24*