0245

0245



246


IV. Badanie funkcji za pomocą pochodnych

3) Znaleźć ekstrema funkcji f (x)=x2l3—(x1 — l)113. Tym razem pochodna skończona


/'(*)=!aT,/3—i(x2 —1)


2/3


2x=


(.x2-lf3-x4/3

x‘'V-l)2/3


istnieje wszędzie oprócz punktów x=0 i *= ± 1.

Przy zbliżaniu się x do tych wartości (z obu stron) pochodna dąży do ±<x>.

Dla wyznaczenia pierwiastków pochodnej przyrównajmy do zera jej licznik; otrzymamy x=± 1/^/2. Tak więc „podejrzane” o ekstremum są punkty

1 1

-1, 0, —, V 2    V2

W punkcie x=0 i w pobliżu tego punktu licznik i drugi czynnik mianownika mają znak plus, natomiast czynnik xl/3 w mianowniku zmienia znak z minusa na plus. Tak samo zachowuje się pochodna, mamy więc minimum. W punkcie x= 1/^/2 (i w pobliżu) mianownik zachowuje znak plus. Ponieważ chodzi nam o wartości x bliskie 1/^/2, przepiszmy licznik w postaci (1 — x2)2'3 — x*13; jest on równy zeru dla x=\!sJl. Gdy zmniejszymy x, licznik się powiększa, a gdy powiększymy x, licznik się zmniejsza, a więc zmienia on znak z plusa na minus, mamy tu zatem maksimum. Tak samo jest również w punkcie x= —llyj2. Przy przejściu przez x=l czynnik (x2 —1)2/3 w mianowniku, który w punkcie tym znika, nie zmienia znaku; to samo dotyczy również pochodnej, tak że w punkcie x=l nie ma ekstremum. To samo w punkcie x=— 1.

Tak więc maksima wynoszą/(±l/^/2)=31(/4«l,59, a minimum /(0)=1.

Wykres zamieszczamy na rys. 59 (porównaj ustęp 149, 4)).


4) Drgania tłumione. Niech ruch punktu odbywa się według prawa

s=Ae~ktsin cot,

gdzie s jest drogą przebytą liczoną od położenia początkowego, a t — czasem liczonym od chwili początkowej. Będziemy uważali, że wszystkie stałe A, k, ta, jak również zmienna t są dodatnie. Wyjaśnimy, jaką postać ma wykres tej zależności; będzie rzeczą ciekawą porównać go ze znaną nam już sinusoidą s=A sin cot. Ponieważ e"“>0, oba wykresy przecinają oczywiście oś x w tych samych punktach t—nnlco (»= 1, 2, 3, ...). Zauważmy, że funkcja s=A sin cot ma na przemian mhksima i minima w‘punktach t=(n+i) njco, w których znika jej pochodna s'=Aco cos cot. Obliczmy pochodną danej funkcji (porównaj ustęp 99, 30))

s' —Ae~k\cocos cot—k sincot)=A J co1 +k2 e~kt (    cos cot--,    - sin cot

Kyf^Tk2 V^+F


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
282 IV. Badanie funkcji za pomocą pochodnych Istnieje na przykład granica x + sinx    
286 IV. Badanie funkcji za pomocą pochodnych Ponieważ w przypadkach I i II (III i IV) mamy do czynie
288 IV. Badanie funkcji za pomocą pochodnych 155. Reguła Newtona (metoda stycznej). Wróćmy do poprze
236 IV. Badanie funkcji za pomocą pochodnych Uwaga. Znaczenie twierdzenia 1 przewija się w badaniach
240 IV. Badanie funkcji za pomocą pochodnych 6) Przede wszystkim nierówność (3a) można rozszerzyć na
262 IV. Badanie funkcji za pomocą pochodnych 4) Druga pochodna funkcji jc (w tym samym przedziale)
286 IV. Badanie funkcji za pomocą pochodnych Ponieważ w przypadkach I i II (III i IV) mamy do czynie
282 IV. Badanie funkcji za pomocą pochodnych Istnieje na przykład granica x + sinx    
286 IV. Badanie funkcji za pomocą pochodnych Ponieważ w przypadkach I i II (III i IV) mamy do czynie
288 IV. Badanie funkcji za pomocą pochodnych 155. Reguła Newtona (metoda stycznej). Wróćmy do poprze

więcej podobnych podstron