028

3

DANE CHARAKTERYZUJĄCE STACJE

3.1. Wprowadzenie

Stację elektroenergetyczną można scharakteryzować za pomocą takich danych

jak:

—    funkcja stacji;

—    napięcie lub napięcia;

—    prąd lub prądy znamionowe;

—    wytrzymałość zwarciowa rozdzielnic;

—    liczba pól rozdzielnic;

—    liczba transformatorów.

3.2. Funkcja stacji

Funkcja stacji wynika z zadań postawionych jej w projekcie sieci. Na zadania te wpływają wymagania odbiorników co do niezawodności dostawy energii oraz wzajemne niekorzystne oddziaływania odbiorników, prowadzące do konieczności zasilania niektórych z nich z osobnych sekcji. Spełnienie tych wymagań narzuca dobór: sposobu zasilania, napięć, prądów znamionowych, wytrzymałości zwarciowych, układu połączeń, liczby pól rozdzielnicy, liczby transformatorów, sposobu sekcjonowania rozdzielnic oraz potrzebnej automatyki.

3.3. Napięcie

Napięcia występujące w stacji są wyznaczane w projekcie sieci elektroenergetycznej. Decydują o nich moce przepływające przez stację, miejsce przyłączenia stacji do systemu elektroenergetycznego, napięcie przemysłowych źródeł energii t odbiorniki.

W Polsce są budowane rozdzielnice na następujące napięcia 0,5/0,66; 10/6; 20/15; 30; 110; 220; 400 kV.

3.4. Prąd

Prądy przepływające przez stację zależą od zadań, jakie jej rozdzielnice wypełniają w systemie elektroenergetycznym. Wartości prądów dopływających i odpływających są wyznaczane zasadniczo w projekcie uktedu elektroenergetycznego. Przy sprawdzaniu prawidłowości ich wyznaczenia lub przy samodzielnym projektowaniu stacji należy rozważyć jej pracę w różnych układach ruchowych występujących w warunkach normalnych i awaryjnych, np. w przypadkach wzrjetrmego rezerwowania różnych stacji czy też rozdzielnic lub sekcji tej samej stacji. Zmiany przepływów mocy może powodować praca elektrociepłowni zakładowej. Przy wyznaczaniu przewidywanych prądów należy wziąć pod uwagę możliwość rozbudowy stacji w wyniku zmian w sieci, w której pracuje, i uwzględnić okresy, w których to nastąpi.

W Polsce rozdzielnice są budowane na następujące prądy znamionowe ciągłe

do 1 kV - do 2,5 kA

10 kV - 0,4; 0,63; 1,25; 1,5; 2,0; 2,5; 3,15; 4,0 kA 20 kV - 0,4; 0,63; 1,25; 2,0 kA 110 kV — 0,63; 1,25; 2,0 kA 220 kV - 2,0 kA 400 kV — 2,0; 3,15 kA

3.5. Wytrzymałość zwarciowa

v.

Wytrzymałość prefabrykowanych rozdzielnic na działanie prądów zwarciowych charakteryzują:

—    prąd znamionowy jednosekundowy szyn zbiorczych /„

—    prąd znamionowy szczytowy szyn zbiorczych i,,,.

Prefabrykowane rozdzielnice nn — zgodnie z normą FN-71/E-05160 — powinny mieć skoordynowane wartości spodziewanego prądu zwarciowego (/,,) na zaciskach przyłączowych rozdzielnicy i odpowiadającej mu wartości znamionowego prądu szczytowego (;„,,) ze znamionowym prądem ciągłym Związek między l_t a w określa się następująco:

U = kl_p    (3.1)

przy czym: ł„ — spodziewany prąd zwarciowy (wartość początkowa składowej okresowej), kA; k — współczynnik przyjmujący wartości podane w tabl, 3.1.

Tablica 3.1. Wartość współczynnika k dla różnych wartości spodziewanego prądu zwarciowego wg PN-71/E-05160

Spodziewany prąd zwarciowy lpt kA	Ip < 10 ! 10 < /„ <20		20 < < 50	/, > 50
Współczynnik k	1*7	2,0	2,1	2,2

Prefabrykowane rozdzielnice SN — zgodnie z normą PN-72/E-05150 — powinny być tak wykonane, by tch prąd znamionowy szczytowy (<„«) był co najmniej równy 2,5-krotnej wartości prądu jednosekundowego (/„ i,), czyli

fu.* ^ 2.5/, i,    (3.2)

Wytrzymałości zwarciowe rozdzielnic budowanych w Polsce podano w tabl. 3,2.