Innym algorytmem wyznaczania przekrojów jest algorytm dół-góra, który tak naprawdę jest odwróconym algorytmem MOCUS. Rys. nr 1.11. przedstawia algorytm dół-góra dla Drzewa Niezdatności przedstawionego na rys. nr 1.10. Wyniki działania obu algorytmów są identyczne.
G5 = A • B = AB G3 = C + G5 = C AB G4 = B + C
G2 = A + G4 = A + B + C G1 = G2 • G3
= (A + B + C) (C + AB)
= AC + AAB ♦ BC + BAB + CC + CAB = AC + AB + BC + AB + C + ABC = C + AC + BC + AB + ABC = C +AB
Rys. nr 1.11. Algorytm dół-góra.
1.7 Matematyka
Matematyka stosowana w Drzewie Niezdatności bazuje na algebrze Boole'a, teorii prawdopodobieństwa i teorii niezawodności. Poniżej wymienionych zostało kilka terminów często stosowanych w Analizie Drzewa Niezdatności.
R - prawdopodobieństwo zdatnej pracy. Niezawodność komponentu jest obliczana za pomocą wzoru:
R = e~M
gdzie:
A-współczynnik intensywności uszkodzeń komponentu; t - czas ekspozycji elementu.
Q- prawdopodobieństwo niezdatności. Zawodność można wyznaczyć za pomocą wzorów:
R + Q = 1\Q = \- R = 1-e~Xt
Jeżeli < 0.001 wtedy można przyjąć, że Q « ?.t, co jest użyteczną aproksymacją dla ręcznych obliczeń. W dziedzinie bezpieczeństwa Q jest oznaczane jako P. Można zauważyć, że im dłużej trwa misja (dłuższy czas ekspozycji) większe jest prawdopodobieństwo niezdatności, a im mniejszy współczynnik intensywności uszkodzeń, prawdopodobieństwo niezdatności jest mniejsze.