114y89

Oznaczanie aPTT służy głównie do:

-    wykrywania hemofilii, monitorowania leczenia heparyną

Badanie genetyczne w kierunku mutacji czynnika V Leiden wykrywa jedynie około 95% wszystkich przypadków oporności na aktywowane białko C, ponieważ:

-    metoda wykrywa jedynie występowanie pojedynczej jednopunktowej zamiany nukleotydowej czynnika V

Podstawową wadą klasycznej agregometrii jako metody badania czynności płytek nie jest to że:

-    jest to metoda trudna w standaryzacji

Mikropłytki mogą powstawać w czasie:

-    wszystkie są prawdziwe

W etiopatogenezie zakrzepicy żylnej nie maja znaczenia:

-    zmiany metabolizmu węglowodanów i lipidów

Czynnikiem regulującym szybkość syntezy cząsteczki fibrynogenu jest:

-    szybkość syntezy łańcucha beta

Ryzyko pękania blaszek miażdżycowych potęgują:

-    czynniki wymienione w pkt. 1 i 2

Tlenek azotu jest cząsteczką:

-    o bardzo krótkim okresie półtrwania i bardzo reaktywną

Naturalnie występującymi Ugandami receptora dla czynnika von Willebranda są:

-    trombina i czynnik von Hillebranda

Uważa się, że w etiopatogenezie małopłytkowości indukowanej heparyną istotna rolę może odgrywać występowanie polimorfizmu:

‘¹³¹His/Arg receptora FcyRIlA

Kwas acetylosalicylowy jest inhibitorem syntezy:

-    tromboksanu A2 w płytkach krwi i prostaęykliny.w komórkach śródbłonka •

W rozwoju miażdżycy kiuczową role odgrywają:

-    monocyty i komórki mięśni gładkich

W czasie aktywacji płytek krwi następuje zmiana ekspresji antygenów:

-    wzrost CD62, spadek CD42b

Terminem „duże białka G” określa się:

-    białka o aktywności enzymatycznej wiążące GTP, które biorą udział w aktywacji komórek Czynnik VIII występuje:

-    głównie w osoczu w kompleksach z czynnikiem von Hillebranda

Wadą testów lateksowo-immunologicznych badania aktywności AT jest to, że:

-    nie rozróżniają między funkcjonalną i niefunkcjonalną formą AT

Selektyna P rozpoznaje Ugandy znajdujące się na powierzchni:

-    monocytów i neutrofilów

Śródbłonkowy czynnik rozszerzający naczynia krwionośne (EDRF) oraz tlenek azotu (NO) działają:

> Identycznie

Do najważniejszych fizjologicznych agonistów płytek krwi można zaliczyć:

-    ADP, trombinę, trombosan